Η κεντρική ομιλία

«Φίλες και φίλοι,

Αγαπητοί προσκεκλημένοι,

Σας καλωσορίζουμε στη σημερινή εκδήλωση για τα 40χρόνια της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας.

Ιδιαίτερα μας τιμούν με την παρουσία τους οι συναγωνίστριες που πήραν μέρος στην Ιδρυτική Συνέλευση της ΟΓΕ, στις 20 Ιούνη 1976! Τότε που συναντήθηκαν στον κινηματογράφο Ίλιον, 212 εκλεγμένες αντιπρόσωποι από 43 Γυναικείους Συλλόγους από όλη την Ελλάδα. Εκεί αποφάσισαν την επωνυμία της κοινής τους δραστηριότητας και του συντονισμού των αγώνων τους, την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ). Αυτή η πρωτοβουλία χαιρετίστηκε από 99 αγωνίστριες, αγωνιστές, καθώς και προσωπικότητες των τεχνών και των γραμμάτων. Ανάμεσά τους η Ρόζα Ιμβριώτη, ο Γιάννης Ρίτσος. Στηριχθήκαμε στους αγώνες του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος και του λαϊκού κινήματος της χώρας μας, στις αγωνίστριες της ΠΟΓ (Πανελλαδική Ομοσπονδία Γυναικών – 1946), της ΠΔΕ (Πανελλαδική Δημοκρατική Ένωση Γυναικών – 1948), της ΠΕΓ (Πανελλήνια Ένωση Γυναικών-1964), που διέλυσε η χούντα το 1967. Από εκείνη την ημέρα άρχισαν να πυκνώνουν οι γραμμές του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος στη χώρα μας με νέους Γυναικείους Συλλόγους. Με γυναίκες του καθημερινού μόχθου που ακολουθούσαν τη συλλογική, αγωνιστική δράση.

Από την πρώτη στιγμή ίδρυσης της ΟΓΕ αναδείχτηκε η ξεχωριστή φυσιογνωμία της. Είμαστε μια ριζοσπαστική γυναικεία οργάνωση, που ασχολούμαστε με όλες τις πλευρές που αφορούν τη γυναικεία ανισοτιμία. Βρεθήκαμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και συγκρουστήκαμε με όλους αυτούς τους φραγμούς που συναντούσε η γυναίκα, από το νέο κορίτσι μέχρι την ηλικιωμένη. Ήταν τα εμπόδια που συναντούσε η κοπέλα για να σπουδάσει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι αυστηροί περιορισμοί που είχε στις κοινωνικές της σχέσεις. Όλοι αυτοί οι αναχρονιστικοί νόμοι στο οικογενειακό δίκαιο, μέχρι και το ’83. Μόλις τότε, κάτω και από την πίεση των αγώνων του λαϊκού κινήματος, της ΟΓΕ, καταργήθηκε η προίκα, δόθηκε η δυνατότητα να κρατήσει η γυναίκα το πατρικό όνομα μετά το γάμο, η αναγνώριση των παιδιών εκτός γάμου. Μπορεί σήμερα αυτά να έχουν ξεπεραστεί στο νόμο. Μπορεί σήμερα μεγάλο ποσοστό νέων γυναικών να σπουδάζει, να έχει τη δυνατότητα να βγει έξω χωρίς να είναι απαραίτητη η παρουσία του πατέρα, του αδερφού, του άνδρα τους. Περισσότερες γυναίκες εργάζονται ή αναζητούν εργασία. Δεν είναι όπως παλιά που εξαρτιόταν οικονομικά αποκλειστικά από το σύζυγο ή την οικογένεια.

Υπάρχει όμως πραγματική ισότητα στη ζωή;

Η ΟΓΕ θεωρεί ότι οι γυναικείες ανισοτιμίες και διακρίσεις δεν είναι μόνο πρόβλημα νομικό. Δεν αντιμετωπίζεται η ρίζα του αν αλλάξει η συμπεριφορά των ανδρών απέναντι στις γυναίκες, όπως λένε οι φεμινιστικές θεωρίες. Χωρίς να υποτιμάμε ότι προβλήματα νοοτροπίας στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων υπάρχουν. Όμως, οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών έχουν τη ρίζα τους χιλιάδες αιώνες πίσω. Όταν η εκμετάλλευση των δούλων από τους δουλοκτήτες, συνοδεύτηκε με την υποταγή του γυναικείου φύλου στο ανδρικό. Από εκείνη την εποχή μέχρι τη σύγχρονη κοινωνία οι γυναικείες ανισοτιμίες επιβιώνουν, με διαφορετικό κάθε φορά περιεχόμενο.

Η καθημερινή ζωή, η ζωή λάστιχο της καθεμιάς μας -που βρισκόμαστε σήμερα εδώ- αλλά και εκατομμύρια άλλων γυναικών, το επιβεβαιώνει. Περιλαμβάνει τις διακρίσεις στους μισθούς ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, την πρωτιά των γυναικών στην ανεργία, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στην ανασφάλιστη δουλειά. Την έλλειψη μέτρων προστασίας του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας στο χώρο εργασίας, παντελής για τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες. Δεκάδες εργαζόμενες μητέρες απολύονται μετά την άδεια μητρότητας. Χιλιάδες νέες γυναίκες εκβιάζονται να υπογράψουν δήλωση ότι δε θα δημιουργήσουν οικογένεια ως προϋπόθεση για να προσληφθούν. Ο λόγος είναι ότι η μητρότητα είναι “κόστος” για την εργοδοσία και το κράτος. Περιλαμβάνει τον αποκλεισμό χιλιάδων γυναικών από τις δημόσιες και δωρεάν γυναικολογικές, διαγνωστικές εξετάσεις. Μόλις 50% των νέων κοριτσιών το 2011 είχαν κάνει τεστ ΠΑΠ και άλλες προληπτικές εξετάσεις. Οι έγκυες πληρώνουν ένα σκασμό λεφτά για τον προγεννητικό έλεγχο, τον τοκετό, όπως και τα υπογόνιμα ζευγάρια. Στοιχείο της ανισότιμης θέσης μας είναι η σχεδόν αποκλειστική ευθύνη που έχουμε για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, του ατομικού νοικοκυριού. Γιατί μια σειρά κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές για τη στήριξη της οικογένειας, όπως οι παιδικοί σταθμοί, είτε υποβαθμίζονται, είτε εμπορευματοποιούνται. Αυτό σημαίνει έλλειψη ελεύθερου χρόνου για τη γυναίκα, που θα μπορούσε να τον αξιοποιήσει δημιουργικά στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, με την οικογένειά της, για τη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή.

Αυτά, όμως, τα εμπόδια δεν αφορούν όλες τις γυναίκες, αφορούν τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου: Τις μισθωτές, τις άνεργες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις κοπέλες από τις λαϊκές οικογένειες που βρίσκονται στην εκπαίδευση, τις απόμαχους της δουλειάς, τις μετανάστριες, τις επιστήμονες με το γνωστό μπλοκάκι. Σε αυτές τις γυναίκες απευθύνεται η ΟΓΕ και τις καλεί να κάνουν το βήμα της οργάνωσης. Να συσπειρωθούν στη δραστηριότητα των Συλλόγων και Ομάδων Γυναικών της ΟΓΕ, που 40 χρόνια τώρα παλεύει για:

– Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία με όλα τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα,

– Την αναγνώριση της κοινωνικής αξίας της μητρότητας,

– Τα επιδόματα μητρότητας και τοκετού, τις άδειες μητρότητας,

– Το δικαίωμα όλων των παιδιών στην προσχολική αγωγή,

– Τα δικαιώματα της αγρότισσας, της αυτοαπασχολούμενης,

– Τη δημόσια και δωρεάν Υγεία – Πρόνοια, την Παιδεία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον.

Τελειωμό δεν έχει η ποικιλομορφία των θεμάτων και οι πρωτότυπες μορφές δράσης και διάδοσης των θέσεων της ΟΓΕ. Καταγγελίας της βίας κατά των γυναικών, που παίρνει πολλές μορφές. Από τη βία της εργοδοσίας, την απόλυση, τη σεξιστική συμπεριφορά στο χώρο δουλειάς, τη βία μέσα στην οικογένεια, το trafficking. Ενάντια στα απαράδεκτα πρότυπα γυναικών που προβάλλονται στα ΜΜΕ. Ενάντια στη ναρκωκουλτούρα που στοχεύει ιδιαίτερα τη νέα γενιά. Αντιπαρατεθήκαμε και συνεχίζουμε την εναντίωσή μας με τη νομιμοποίηση της πορνείας ως επάγγελμα. Που ντύνεται με το μανδύα της δήθεν ελευθερίας των γυναικών να κάνουν ότι θέλουν το σώμα τους.

Ασυμβίβαστα συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες της γυναίκας, για την ισοτιμία και χειραφέτησή της.

Φίλες και συναγωνίστριες,

Αυτό που μας διαφοροποιεί από τις άλλες γυναικείες οργανώσεις δεν είναι μόνο η αγωνιστική μας δράση, με συνέχεια αυτά τα 40 χρόνια. Παλεύουμε για τη γυναικεία ισοτιμία, για τις σύγχρονες ανάγκες μας, παίρνοντας υπόψη ότι σήμερα υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες που δίνει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Για να μπορεί η γυναίκα να συνδυάζει αρμονικά την εργασία με τη μητρότητα. Που σημαίνει ότι χρειάζεται πλήρης και αποκλειστική κρατική, κοινωνική προστασία της μητρότητας. Με δωρεάν σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες στήριξης όλων των αναγκών της γυναίκας, σε κάθε ηλικιακή περίοδο της ζωής της.

Για την πλειοψηφία των γυναικών, αυτά τα ζητήματα δε λύνονται με ατομικό τρόπο. Η λύση τους πρέπει να είναι υπόθεση της κοινωνίας, του κράτους. Για να μπουν στη ζωή, στην οργάνωση της οικονομίας και στην πολιτική είναι προϋπόθεση η κατάργηση των μονοπωλίων, τους κέρδους στην Υγεία – Πρόνοια. Όσο η μόρφωση, η εργασία, η μητρότητα, οι ανάγκες μας θεωρούνται ατομική υπόθεση, όσο η οικονομία, τα πάντα, μετρώνται με το κέρδος των επιχειρηματικών κολοσσών, θα είμαστε διπλά καταπιεσμένες. Αυτός είναι ο πραγματικός ένοχος για τη βαρβαρότητα που ζούμε η πλειοψηφία των γυναικών στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. Μόνο στην ΕΕ σχεδόν 65 εκατομμύρια γυναίκες βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας, με την επίθεση επιχειρηματικών ομίλων, κυβερνήσεων, ΕΕ.

Απ’ αυτό το βήμα εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους και εργαζόμενες στη Γαλλία που κινητοποιούνται ενάντια στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης και γίνεται καθαρό πως η επίθεση στα δικαιώματα των λαϊκών στρωμάτων είναι ενιαία σε όλη την ΕΕ.

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Όσο σκληρός και αν είναι ο αντίπαλος, η ΟΓΕ σε αυτό τον αγώνα δεν είναι μόνη της. Η δράση μας συναντιέται με τη δράση δεκάδων σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με κάθε σωματείο που μάχεται ενάντια στην καπιταλιστική εργοδοσία.  Με τους μικρούς εμπόρους, τους αυτοαπασχολούμενους/ες που συσπειρώνονται σε Συλλόγους, Ομοσπονδίες, Επιτροπές της ΠΑΣΕΒΕ. Με τους φτωχούς αγρότες από τους Αγροτικούς Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες τους που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ. Αλλά και όσους συμμετείχαν στην Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, στους οποίους εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας με επίσκεψη στα Μπλόκα του Αγώνα στη Νίκαια. Αλλά και στο συλλαλητήριο που οργάνωσαν στο Σύνταγμα. Η δράση μας συναντιέται και με τις σπουδάστριες και τους σπουδαστές των Φοιτητικών Συλλόγων του ΜΑΣ.

Αυτός ο κοινός μας αγώνας ενάντια στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, δεν παζαρεύει τα λαϊκά συμφέροντα.

Ιδιαίτερα ελπιδοφόρα για τη συνέχεια αυτού του αγώνα μας, συνολικά του λαϊκού κινήματος, της ΟΓΕ είναι η παρουσία σήμερα των νέων γυναικών. Όσες βρίσκεστε ακόμα στην εκπαιδευτική διαδικασία μπορεί να σκέφτεστε γιατί υπάρχει ανάγκη γυναικείας οργάνωσης; Δεν αρκεί να είμαστε στο Φοιτητικό Σύλλογο σήμερα, αύριο στο σωματείο, στην Επιτροπή Ανέργων, στο σύλλογο αυτοαπασχολούμενων;

Η οργάνωση στο Γυναικείο Σύλλογο της ΟΓΕ δεν έρχεται σε αντιπαράθεση με την οργάνωση στους άλλους μαζικούς φορείς. Στην ΟΓΕ συσπειρώνονται, συμμετέχουν εργατοϋπάλληλοι, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες, νέες μητέρες, φοιτήτριες, συνταξιούχοι, μετανάστριες. Κάποιες συμμετείχαν από πριν στο κίνημα. Κάποιες όμως ήρθαν πρώτα σε επαφή με τη συλλογική, ριζοσπαστική δράση μέσα από τους Συλλόγους και τις Ομάδες Γυναικών της ΟΓΕ, που βρίσκονται στη γειτονιά τους. Συμμετέχουν στην πολύμορφη δραστηριότητα της ΟΓΕ. Έρχονται σε επαφή με τις επεξεργασμένες θέσεις της, όχι μόνο για τις συνθήκες εργασίας των γυναικών, τις συνθήκες μόρφωσης.

Αυτές οι επεξεργασμένες θέσεις μας απαντούν στα πρόσθετα εμπόδια που συναντά η γυναίκα στην οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική ζωή, στις κοινωνικές σχέσεις. Αλλά και αναδεικνύουν τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών λόγω του ρόλου τους στην αναπαραγωγική διαδικασία. Η ΟΓΕ διαμορφώνει αγωνιστικές διεκδικήσεις για κάθε ζήτημα που αφορά τη γυναίκα, την οικογένειά της.

Αυτά τα 40 χρόνια, χιλιάδες είναι οι γυναίκες που κράτησαν τις σημαίες και τα πανό της ΟΓΕ, που συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις στα υπουργεία, σε νοσοκομεία και ΠΕΔΥ, σε εργασιακούς χώρους, στα Δημοτικά Συμβούλια για την κατάσταση των παιδικών σταθμών, για τις κοινωνικές υπηρεσίες, «Βοήθεια στο σπίτι», για τους ελεύθερους χώρους, για την κατάσταση στα σχολεία, που στόλισαν πλατείες και χώρους εκδηλώσεων, που έπαιξαν θέατρο, τραγούδησαν σε χορωδίες, που έγραψαν ένα άρθρο, μια ανταπόκριση, ένα ποίημα στο Δελτίο της ΟΓΕ: «Η ΟΓΕ σας ενημερώνει», που πλέον βγαίνει κάθε τρεις μήνες. Με το υλικό της ΟΓΕ έφτασαν και σε άλλες γυναίκες στο χώρο δουλειάς, στο σχολείο και στη σχολή, στη γειτονιά.

Τα θεμέλια της ΟΓΕ είναι οι Σύλλογοι και οι Ομάδες Γυναικών, με την αγωνιστική τους δράση.

Γνωρίζουμε, όμως, ότι η συμμετοχή της γυναίκας στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις και τις άλλες πρωτοβουλίες όχι μόνο της ΟΓΕ, αλλά συνολικά του εργατικού – λαϊκού κινήματος, δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να φτάσουμε στις γυναίκες του λαού που δεν έχουμε συναντηθεί ακόμα ή που διστάζουν.

Για την οργάνωση αυτών των γυναικών στο εργατικό, λαϊκό κίνημα νοιαζόμαστε. Για να αυξηθεί το ποσοστό των γυναικών που συνδικαλίζονται, που εκλέγονται από τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους στα ΔΣ των εργατικών σωματείων, των ενώσεων αυτοαπασχολούμενων, των Αγροτικών Συλλόγων, των φοιτητών για την αγωνιστική τους στάση και δράση.

Γι’ αυτό η ΟΓΕ όλα αυτά τα χρόνια αντιπαρατέθηκε με την κυβέρνηση, τις προηγούμενες και τη σημερινή, με την ΕΕ, με τη ΓΓΙΦ, αλλά και κάποιες γυναικείες οργανώσεις, που ενδιαφέρονται για τη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Ουσιαστικά τους απασχολεί η συμμετοχή της γυναίκας της αστικής τάξης στα ΔΣ των επιχειρηματικών ομίλων ΑΕ, στην κυβέρνηση, στη Βουλή, στις Περιφερειακές και Δημοτικές Διοικήσεις. Δηλαδή στους θεσμούς που υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική. Τα συμφέροντα των γυναικών της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, δε συναντιούνται πουθενά με τα συμφέροντα που εκπροσωπούν οι γυναίκες στα Κέντρα Λήψης Αποφάσεων. Μήπως ακολουθούν φιλολαϊκή πολιτική η κ. Μέρκελ, η κ. Λανγκάρντ, επειδή είναι γυναίκες; Όλα αυτά είναι η χρυσόσκονη για να κερδίσουν την υποστήριξη της πλειοψηφίας των γυναικών στην πολιτική τους. Για να κρύψουν ότι οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών είναι πηγή πρόσθετου κέρδους για τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες, τους μεγαλέμπορους, τους μεγαλοξενοδόχους, τους μονοπωλιακούς ομίλους.

Το κίνητρο του κέρδους, οι τεράστιοι ανταγωνισμοί μεταξύ των κολοσσών στη βιομηχανία, στις μεταφορές, στο τραπεζικό σύστημα και είναι η σπίθα που ανάβει τη φωτιά του πολέμου. Ο πόλεμος είναι φωτιά που δεν σβήνει εύκολα. Αν ο πόλεμος βρίσκεται στο σπίτι του γείτονα, αργά ή γρήγορα θα έρθει και στο δικό μας. Ο πόλεμος δεν είναι παιχνίδι των “μικρών” αλλά των “μεγάλων”. Αυτών που έχουν κάτι να μοιράσουν μεταξύ τους.

Αυτοί που διατάζουν δεν είναι χάρτινες φιγούρες κι αυτοί που σκοτώνονται δεν είναι μολυβένια στρατιωτάκια.

Σ’ έναν άδικο κόσμο η ειρήνη έρχεται με το πιστόλι στον κρόταφο. Είναι μία ψεύτικη ειρήνη, που ποτέ δε μένει για πολύ. Οπως λέει ο ποιητής Μπ. Μπρέχτ: “Ο πόλεμός τους σκοτώνει ότι άφησε όρθιο η ειρήνη τους”.

Η ΟΓΕ πρωτοστάτησε στις κινητοποιήσεις απέναντι στον πόλεμο, στις επεμβάσεις σε μια σειρά χώρες.

Εναντιώθηκε από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της στη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, που μόνο δεινά έφερε για το λαό μας.

Η ΟΓΕ συνέχισε σε όλη τη σαραντάχρονη πορεία της τη διεθνή δράση και αλληλεγγύη της προς τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών όλου του κόσμου, μαζί με άλλες γυναικείες οργανώσεις από όλο τον κόσμο που είναι μέλη της Παγκόσμιας Δημοκρατικής Ομοσπονδίας Γυναικών.

Ιδιαίτερα σήμερα που 55.000 πρόσφυγες, ανάμεσά τους χιλιάδες γυναίκες με παιδιά, βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη χώρα μας μετά τις αποφάσεις ΕΕ, ελληνικής και τούρκικης κυβέρνησης.

Τη στιγμή που οι μακελάρηδες των λαών ετοιμάζονται για νέα επέμβαση στη Λιβύη, αξιοποιώντας το Αιγαίο, τη βάση της Σούδας, εμείς οι γυναίκες, αξιοποιώντας τη λαϊκή αλληλεγγύη, πρέπει να φωνάξουμε σαν μια ανάσα: Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο – Καμιά συμμετοχή της χώρας μας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Αγαπητές Φίλες,

Ιδιαίτερα μας τιμά σήμερα η παρουσία όλων εσάς που ήρθατε για πρώτη φορά σε εκδήλωση της ΟΓΕ. Σας καλούμε να ανανεώσουμε το ραντεβού μας. Να ξανασυναντηθούμε στην καθημερινή δράση των Συλλόγων και Ομάδων Γυναικών της ΟΓΕ.

Η ΟΓΕ απευθύνεται και σε σένα, στη γυναίκα που στήριξε τις ελπίδες της για μια καλύτερη ζωή στην αλλαγή της κυβέρνησης πριν 1,5 χρόνο, με την υπόσχεση ότι με την αλλαγή του τρόπου διαχείρισης της οικονομίας μπορεί να παρθούν πίσω τα αντιλαϊκά μέτρα. Μπορεί να νοιώθεις απογοητευμένη από τις εξελίξεις με την επίθεση διαρκείας που ζούμε, να μη βλέπεις “φως στο τούνελ”.

Είναι ώρα όμως να σκεφτούμε: Θα συνεχίσουμε να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε άλλους, στην αλλαγή της κυβέρνησης, ή θα πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας;

Τα συμπεράσματα που έχουμε βγάλει όλα αυτά τα χρόνια δεν πρέπει να μας οδηγήσουν σε απογοήτευση, αλλά να μας βοηθήσουν να ακολουθήσουμε τον δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης, της συλλογικότητας,

Σε αυτή τη μεγάλη αγκαλιά συναγωνιστών και συναγωνιστριών αποκτάμε αντοχή απέναντι στις καθημερινές οικονομικές, οικογενειακές, ατομικές δυσκολίες, για να σταθούμε στα πόδια μας.

…Ξεκινώ απ’ της γης τα έγκατα.

Ανεβαίνω πόντο τον πόντο,

στιγμή τη στιγμή

τη κλίμακα του αγώνα

και καλημέρα θα σου πω

στις λεωφόρους

ενός κόσμου που έρχεται!

…Βαδίζω δίπλα σου.

Ποτέ δεν μένω πίσω.

Σου απλώνω το χέρι,

σε γροθιά!

Μαζί θα σπείρουμε!

………Είμαι γυναίκα.

Ό,τι κατακτήθηκε δεν είναι αυτονόητο… Αλλά κι ό,τι χάθηκε δεν χάθηκε για πάντα. Χρειάζεται μαζικός και συλλογικός αγώνας για να κερδηθεί σε ανώτερο επίπεδο και ανεπίστρεπτα, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, τις πολιτικές ΕΕ και κυβερνήσεων.

Με αγωνιστική αισιοδοξία, συνεχίζουμε»