8 Μάρτη 2015

8 Μάρτη – Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

κεντρική εκδήλωση Κυριακή 8 Μάρτη στις 6 μ.μ. στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη»

 Ομιλία της προέδρου της Ομοσπονδίας Μαιρήνης Στεφανίδη

afisa oge«Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Φίλες και φίλοι,

Η σημερινή μας συγκέντρωση είναι η κορύφωση της δραστηριότητας που ανέπτυξαν οι Σύλλογοι και οι Ομάδες Γυναικών της ΟΓΕ από άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα, με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας. Με εκδηλώσεις, περιοδείες μαζί με σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, μαζί με συλλόγους αυτοαπασχολουμένων που συσπειρώνονται στην ΠΑΣΕΒΕ, μαζί με φοιτητικούς συλλόγους και Επιτροπές Αγώνα του ΜΑΣ φτάσαμε σε εργοστάσια, σε επιχειρήσεις, σε εμπορικά καταστήματα, σε νοσοκομεία, σε γειτονιές και ΟΑΕΔ, σε παιδικούς σταθμούς, σχολεία, σχολές μαθητείας, ΑΕΙ – ΤΕΙ. Το αγωνιστικό μας μήνυμα έφτασε σε χιλιάδες γυναίκες από τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες.

Η 8η Μάρτη είναι ημέρα – σύμβολο για τον αγώνα της εργαζόμενης και της άνεργης, της συνταξιούχου, της αυτοαπασχολούμενης στην πόλη και στην ύπαιθρο, της νέας γυναίκας που βρίσκεται στην εκπαίδευση, της νέας μητέρας, της πολύτεκνης μητέρας, της γυναίκας από μονογονεϊκή οικογένεια, της μετανάστριας. Για να απαλλαγούμε από τα δεσμά της εκμετάλλευσης, να κατακτήσουμε την ισοτιμία και χειραφέτησή μας.

Είναι η μέρα που όλες εμείς οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου στρέφουμε τη σκέψη μας με σεβασμό και αγωνιστική περηφάνια στις υφάντρες και τις ράφτρες της Νέας Υόρκης που σήκωσαν το ανάστημά τους. Στις εργάτριες που σε ηλικία 15, 16, 20 χρονών διεκδίκησαν «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών». Ο αγώνας τους βάφτηκε με αίμα, αλλά δεν πήγε χαμένος, όπως κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος. Έγραψε μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού και γυναικείου κινήματος, αφήνοντας πείρα, παρακαταθήκη για κατακτήσεις που ήρθαν αργότερα.

Η 8η Μάρτη είναι η μέρα που -με πρόταση της μεγάλης επαναστάτριας του εργατικού και γυναικείου κινήματος, της Κλάρα Τσέτκιν και των σοσιαλιστριών στη Συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης το 1910- καθιερώθηκε ως μέρα της εργαζόμενων γυναικών όλου του κόσμου, μέρα προσφοράς των γυναικών στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες.

Κρατάμε γερά τη σκυτάλη του αγώνα των γυναικών στη χώρα μας:

  • των εργατριών στο εργοστάσιο υφαντουργίας του Ρετσίνα, το 1892, στον Πειραιά, που πραγματοποίησαν την 1η απεργία εργατριών στην Ελλάδα,

  • των καπνεργατριών το 1924-’27, των εργατριών το Μάη του 1936

Σε πείσμα όσων θέλουν να ξεθωριάσει ή να αλλοιωθεί στη μνήμη μας ο χαρακτήρας της Παγκόσμιας Μέρας Γυναικών, εμείς τούτη τη μέρα τιμάμε τις ηρωίδες της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Ήταν μια πρωτοφανής συμμετοχή νέων και μεγαλύτερων γυναικών, αγροτισσών και εργατριών, δασκάλων που έδωσε πρωτόγνωρα για την εποχή δικαιώματα στις γυναίκες, όπως η καθολική ψήφος, το δικαίωμα στο εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Αυτή η συμμετοχή δένεται σε μια αγωνιστική συνέχεια με τη γυναίκα σήμερα που οργανώνεται, διεκδικεί την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της, τη νέα γυναίκα που απεργεί με κίνδυνο ακόμα και να χάσει τη δουλειά της που μόχθησε τόσο να τη βρει.

158 χρόνια μετά, κρατάμε βαθιά χαραγμένο στη μνήμη και στη δράση μας το δίδαγμα των εργατριών της Ν. Υόρκης, όλων των γυναικών που έσπασαν τις αλυσίδες του φόβου και πάλεψαν για ισότιμα δικαιώματα με τον άνδρα στην εργασία, στη μόρφωση, στην οικογένεια, στην κοινωνική δραστηριότητα. Τίποτα δε μας χαρίστηκε. Ό,τι κατακτήσαμε έχει τη σφραγίδα της σκληρής πάλης του εργατικού, λαϊκού κινήματος.

Μπορούμε να ξανακερδίσουμε κατακτήσεις, να αποσπάσουμε νέες στον αγώνα για να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ανάγκες μας, τις δικές μας και των οικογενειών μας, για ένα ελπιδοφόρο μέλλον απαλλαγμένο από τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας, με τον πλούτο στα χέρια του λαού.

Σφίγγουμε το χέρι της γυναίκας του καθημερινού μόχθου για να παλέψουμε με σύνθημα “Διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει και μας στερούν ΕΕ και κυβερνήσεις”

Παλεύουμε για να επιστρέψουν πίσω τα “κλεμμένα”, οι απώλειες σε δικαιώματα που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Δε συμβιβαζόμαστε με τις κατακτήσεις που μας πήραν πίσω την περίοδο της κρίσης και στο όνομα του χρέους. Ένα χρέος που δεν είναι του λαού, αλλά των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους.

Δεν αποδεχόμαστε την περικοπή του επιδόματος τοκετού για όσες γυναίκες γεννούν σε δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο. ΕΕ, μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους επιδιώκουν να μας γυρίσουν δεκάδες χρόνια πίσω, να γεννούμε στο σπίτι όπως οι μανάδες μας, οι γιαγιάδες μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τη δική μας και των παιδιών μας. Η ΟΓΕ, μαζί με σωματεία, εργατικές ομοσπονδίες θα δώσει συνέχεια στις κινητοποιήσεις που οργανώσαμε διεκδικώντας να το παίρνουν όλες οι γυναίκες: εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες.

Θέλουν να μείνει στη συνείδησή μας ότι η 5ετής διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών στα ΒΑΕ είναι “περασμένα-ξεχασμένα”. Να διαγράψουμε από τη μνήμη μας τα επιδόματα ανεργίας και να συμβιβαστούμε με χθεσινές ή σημερινές μορφές διαχείρισης της απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης από την ανεπίσημη ή την κρατική φιλανθρωπία. Να παραιτηθούμε από το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, με μισθούς, ωράριο που μας επιτρέπει να ζούμε σύμφωνα με όσα έχει συνολικά πετύχει ως σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία, η παραγωγή με ελεύθερο χρόνο. Να προσαρμοστούμε στην ευέλικτη, ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά με “ημερομηνία λήξης”.

Οι δικές μας απώλειες σε δικαιώματα και κατακτήσεις έγιναν κέρδη για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, κέρδη που έχουν πάρει ήδη την ανηφόρα σε σχέση με το 2011-2012. Είναι μύθος ότι θυσίες κάνουν όλοι, ως “περήφανος λαός”, δηλαδή και οι μεγαλοεπιχειρηματίες, τα μονοπώλια και οι εργαζόμενοι. Έχουμε συνείδηση ότι ο εργαζόμενος λαός παράγει όλο τον πλούτο!

Τους ξεκαθαρίζουμε: Δε θα χαρίσουμε το παρόν και το μέλλον το δικό μας και των οικογενειών μας. Δεν ανεχόμαστε την εκμετάλλευση και την καταπίεση!

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές φίλες και φίλοι,

Καταλαβαίνουμε την αγωνία που νοιώθει καθημερινά η γυναίκα της εργατικής, λαϊκής οικογένειας για να εξασφαλίσει τις βασικές ανάγκες του λαϊκού νοικοκυριού. Καταλαβαίνουμε την ανάγκη να πάρει “ανάσα” από τα πιεστικά προβλήματα της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας, των απλήρωτων λογαριασμών και των χαρατσιών που φορτώνονται στην πλάτη των λαϊκών στρωμάτων. Αναζητά κάποια άμεση λύση. Όμως η κατάσταση που βιώνουμε δεν αφορά 1 ή 2 άμεσα προβλήματα. Ακόμα και αν επαναπροσληφθεί η καθαρίστρια του υπουργείου Οικονομικών, έχει παιδιά άνεργα. Ακόμα και αν μια νέα γυναίκα μπει από 5μηνο σε 8μηνο πρόγραμμα κακοπληρωμένης και ανασφάλιστης δουλειάς, οι γονείς της παραμένουν απλήρωτοι, η επίθεση στα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα συνεχίζεται. Άρα χρειάζεται να σκεφτούμε ποιος είναι ο πυρήνας όλων των προβλημάτων της λαϊκής οικογένειας, της γυναίκας που προέρχεται από αυτά.

Σήμερα υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ανάπτυξη δημόσιων και δωρεάν υπηρεσιών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, με ελεύθερο χρόνο για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους, που θα τον διαθέτουν στην κοινωνική δράση, σε πολιτιστικές ή αθλητικές δραστηριότητες για να αναπτύξουν τις ιδιαίτερες κλίσεις και ανάγκες τους. Οι δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα μπορούν να εξασφαλίσουν ουσιαστική προστασία της μητρότητας και αναγνώριση του κοινωνικού της ρόλου.

Για παράδειγμα, έχουμε ανάγκη από δημόσιες και δωρεάν προληπτικές, διαγνωστικές εξετάσεις για την αναπαραγωγική υγεία, για την προαγωγή της υγείας, χωρίς εξαιρέσεις και περικοπές. Κάθε γυναίκα δικαιούται να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες που σχετίζονται με την αναπαραγωγική διαδικασία, τη γενικότερη πρόληψη και θεραπεία, τον προγεννητικό έλεγχο, την παρακολούθηση της εγκυμοσύνης, του τοκετού, την υποβοηθούμενη γονιμοποίηση, μέσα από το αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, χωρίς επιχειρηματική δραστηριότητα. Αυτό όμως σημαίνει ότι χρειάζονται προσλήψεις νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού σε νοσοκομεία, ΠΕΔΥ, Κέντρα Μάνας και Παιδιού.

Τι μπαίνει εμπόδιο;

Συμβιβάζονται οι σύγχρονες ανάγκες μας με τη ζωή με ψίχουλα που μας καταδικάζουν ΕΕ, κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι;

ΕΕ, κυβερνήσεις, επιχειρηματικοί όμιλοι θεωρούν αυτές τις δαπάνες κόστος για το κράτος και πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Προϋπόθεση για αυτήν είναι η δική μας εκμετάλλευση, τα δικά μας τσακισμένα εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα. Αυτά τα συμφέροντα στηρίζει η ΕΕ, από τη ληξιαρχική πράξη γέννησής της και αναγράφεται στις συνθήκες της, στις αποφάσεις της. Είναι το κοινό σπίτι των μονοπωλίων και ζούγκλα για τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους.

Δυστυχώς ξέρουμε ότι ακόμα πολλές γυναίκες περιμένουν κάτι καλύτερο από τη σημερινή συγκυβέρνηση, ελπίζουν στην “περήφανη” διαπραγμάτευση, τους αρέσει αυτή η δημοσιότητα που πήρε.

Εμείς τις καλούμε να σκεφτούν: Αυτό το δρόμο βαδίζει και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μέσα στα δεσμά της ΕΕ. Η συμφωνία της με τους “θεσμούς”, δηλαδή με την ΕΕ, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ -όπως μετονόμασαν την πρώην τρόικα- φέρνει νέα λίστα “μεταρρυθμίσεων”. Μας ζητάνε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε το “λογαριασμό” των αντιλαϊκών πολιτικών και των νέων μέτρων. Μας ζητούν νέες θυσίες για την ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτά περιλαμβάνονται στη λίστα Βαρουφάκη.

Μας λένε ότι διαπραγματεύονται σκληρά για μέτρα για την “ανθρωπιστική κρίση”. Μας κρύβουν ότι μιλάνε για ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των αφεντικών για τις πιο εξαθλιωμένες οικογένειες και οι φτωχοί πληρώνουν τους φτωχότερους. Μας ζητάνε να στερούμαστε το φαΐ για να πληρώσουμε το ρεύμα, το ρεύμα για να πληρώσουμε το πετρέλαιο, το πετρέλαιο για να πληρώσουμε τα φάρμακα και το γιατρό.

Συναγωνίστριες και φίλες,

Κάθε χρόνο, τέτοια περίοδο ακούμε “δακρύβρεχτους λόγους” και “φύκια για μεταξωτές κορδέλες” για την ανισότητα των φύλων. Έχουμε σκληρή πείρα πώς εννοούν η ΕΕ, οι κυβερνήσεις, οι εκμεταλλευτές μας την “ισότητα των φύλων”. Την αξιοποίησαν για να καταργήσουν εργασιακά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα που ήταν προς όφελος των γυναικών, με τις ιδιαίτερες ανάγκες που έχουμε λόγω της αναπαραγωγής, της μητρότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η κατάργηση των περιορισμών στη νυχτερινή εργασία των εργατριών στη βιομηχανία και στη βιοτεχνία. Όταν θέλουν να περάσουν αντιλαϊκά, αντιδραστικά μέτρα εις βάρος μας χωρίς να συναντήσουν αντιδράσεις από το εργατικό, λαϊκό κίνημα, τα ντύνουν με ανάλογο “μανδύα”. Αξιοποίησαν τις δυσκολίες να συνδυάσουμε τη δουλειά με τις ανάγκες φροντίδας του νοικοκυριού, των παιδιών, των ηλικιωμένων, για να περάσουν τη μερική απασχόληση, που σημαίνει για τις εργαζόμενες μισή δουλειά, μισά δικαιώματα, μισή ζωή.

Αντίστοιχα, μας λένε για τις διαφορές που υπάρχουν στους μισθούς μεταξύ ανδρών και γυναικών, που στην ΕΕ είναι 16% μικρότεροι, αλλά αφήνουν απ’ έξω την εργοδοτική βία, τους εκβιασμούς, τις απειλές σε έγκυες, σε νέες μητέρες και σε πολλές περιπτώσεις την προσβολή της προσωπικότητας των γυναικών στους τόπους δουλειάς. Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα είναι η πρόταση της “Google” και της “Apple” προς τις εργαζόμενές τους να βάλουν στο “ψυγείο” την απόφαση να γίνουν μητέρες. Γιατί, άραγε, δε δίνουν το ποσό για την “κρυοσυντήρηση” των ωαρίων για αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων; Γιατί θέλουν μέχρι τα 45-50 χρόνια τους να είναι αποσπασμένες από τις ευθύνες της οικογένειας, που σημαίνει άδειες μητρότητας, γονικές άδειες, επιδόματα, να τις “ξεζουμίζουν” για την ενίσχυση των κερδών τους.

Ακόμα και τη βία κατά των γυναικών, την ενδοοικογενειακή βία την αντιμετωπίζουν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους. Οι προτάσεις και της σημερινής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι η διοργάνωση καμπάνιας για την κακοποίηση των γυναικών, που αναλαμβάνουν ΜΚΟ, “φιλανθρωπικές οργανώσεις”. Δε μιλάνε για ουσιαστικά μέτρα στήριξης των άνεργων, πολύτεκνων γυναικών, των μονογονεϊκών οικογενειών, με κρατική χρηματοδότηση των ξενώνων για τις κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους που σήμερα υπολειτουργούν. Μέτρα ώστε οι γυναίκες της εργατικής, λαϊκής οικογένειας να μπορούν να αντιμετωπίσουν τη βία σε όλες τις εκφράσεις της, που η ρίζα τους είναι η εκμεταλλευτική κοινωνία.

Όποιες νομοθετικές προτάσεις, μεταρρυθμίσεις για την ισότητα των γυναικών είναι κενές περιεχομένου σε μια ανισότιμη κοινωνία. Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που δημοσιεύονται σε εφημερίδες και αναφέρονται στα ποσοστά κακοποίησης των γυναικών. Μέσα στο 2013, 13 εκατομμύρια γυναίκες έπεσαν θύματα βίας. Τα υψηλότερα ποσοστά παρουσιάζονται σε ανεπτυγμένες χώρες που μας τις παρουσιάζουν ως παράδειγμα για τις κοινωνικές παροχές που απολαμβάνουν οι λαοί. Στη Δανία, στη Φινλανδία, στη Σουηδία σχεδόν 1 στις 2 γυναίκες έχει υποστεί βία.

Συναγωνίστριες και φίλες,

Απευθυνόμαστε ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες, είτε βρίσκονται στους χώρους δουλειάς, στις σχολές μαθητείας, στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, στις ουρές του ΟΑΕΔ. Τις καλούμε να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε με βάση το περιεχόμενο του εορτασμού της 8ης Μάρτη. Για τη γυναικεία ανισοτιμία και καταπίεση δεν ευθύνεται το άλλο φύλο. Οι εκμεταλλευτές του μόχθου μας έχουν συμφέρον να βλέπουμε ως αντίπαλο τον άνδρα συνάδελφο, το σύντροφό μας και όχι την εκμεταλλευτική κοινωνία, που αξιοποιεί “στερεότυπα”, διακρίσεις, προκαταλήψεις για τη θέση της γυναίκας για να κερδίζει περισσότερα.

Σήμερα, παρουσιάζονται στη νέα γενιά νέα κινήματα ως προοδευτικά που βασίζονται σε νέες αντιδραστικές και αντιεπιστημονικές θεωρίες για το φύλο. Παίρνουν τη σκυτάλη από το φεμινιστικό κίνημα και προβάλουν διαστρεβλωμένα τα βιολογικά, φυλετικά χαρακτηριστικά μέσα στο εκμεταλλευτικό σύστημα. Όπως λένε χαρακτηριστικά, “γυναίκα δε γεννιέσαι αλλά γίνεσαι”. Προσπαθούν να εξισώσουν τα δύο φύλα λες και δεν υπάρχουν και διαφορετικές ανάγκες για τις γυναίκες που προκύπτουν από τον αναπαραγωγικό τους ρόλο, όπως τα μέτρα για την αναπαραγωγική υγεία, ο θηλασμός, η μητρότητα και ό,τι αυτό συνεπάγεται ως ιδιαίτερη φροντίδα πρόληψης, αποκατάστασης της υγείας του γυναικείου οργανισμού.

Η ΟΓΕ βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις φεμινιστικές θεωρίες και τις θεωρίες που διαχωρίζουν το “βιολογικό” από το “κοινωνικό” φύλο, οι οποίες επικεντρώνουν μόνο πάνω στις φυλετικές διακρίσεις και ενάντια στις πατριαρχικές δομές της κοινωνίας προβάλλουν τη θέση του αυτόνομου γυναικείου κινήματος ή άλλων νέων κινημάτων σε αντιπαράθεση προς το εργατικό κίνημα.

Από την αρχή συγκρότησής μας, ξεκαθαρίσαμε ότι οι ανισοτιμίες και διακρίσεις που βιώνει η γυναίκα σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις έρχονται από πολύ μακριά, πέρασαν μέσα στους αιώνες και πηγάζουν από τις εκμεταλλευτικές κοινωνίες.

Συναγωνίστριες και συναγωνιστές, φίλες και φίλοι,

70 χρόνια πέρασαν από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που εκατομμύρια γυναίκες που αγωνίστηκαν ενάντια στο φασισμό, οραματιζόμενες ένα κόσμο χωρίς πολέμους, ανισότητες και φτώχεια, ίδρυσαν την ΠΔΟΓ στο Παρίσι.

Από τα πέτρινα χρόνια, που τη χώρα μας εκπροσωπούσαν ηρωίδες της Εαμικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, μέχρι την περίοδο των ανατροπών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, τα συνέδρια της ΠΔΟΓ έδιναν το στίγμα του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα γυναικείο κίνημα που στόχευε στην ισχυροποίησή του μέσα από την κοινή δράση του με το ταξικό εργατικό και γενικότερα λαϊκό κίνημα, ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ισοτιμία των δύο φύλων.

Από το 1990 μέχρι σήμερα, οι δυσκολίες γίνονται περισσότερες και πιο σύνθετες, οι ευθύνες που μας αναλογούν, που αναλογούν στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα της χώρας μας, στην ΟΓΕ, είναι μεγάλες. Σ’ αυτή την κατεύθυνση δρα αταλάντευτα η ΟΓΕ και σαν συντονίστρια οργάνωση του ευρωπαϊκού γραφείου της ΠΔΟΓ.

Η ΟΓΕ και σήμερα, την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, στέλνει τη διεθνιστική της αλληλεγγύη στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της Παλαιστίνης, της Κύπρου, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Μέσης Ανατολής, της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, της Ουκρανίας, σε όλες τις γυναίκες που βιώνουν την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, την εισβολή ή κατοχή.

Σε περίοδο κρίσης ξέρουμε πως οι ανταγωνισμοί μεταξύ κρατών για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, εγκυμονούν τον κίνδυνο πιο γενικευμένων τοπικών ή περιφερειακών πολέμων, στους οποίους χάνει τη ζωή του ο ανθός της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων για ξένα συμφέροντα. Ήδη, στη Μέση Ανατολή, στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, υπάρχουν πολλές εστίες πολέμου, σε όλο το τρίγωνο μέχρι την Ουκρανία. Στο Αιγαίο σταθερά εκδηλώνονται ενέργειες της τούρκικης διεκδίκησης. Ενώ ταυτόχρονα οι αστικές τάξεις και της Τουρκίας και της Ελλάδας επεξεργάζονται σχέδια κοινής εκμεταλλευτικής δραστηριότητας. Οι δικές τους αντιθέσεις δεν είναι δικές μας ανάγκες, των γυναικών από την Ελλάδα και την Τουρκία. Οι εργαζόμενοι, οι γυναίκες και οι νέοι των λαϊκών στρωμάτων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο δεν έχουν κανένα συμφέρον από τους πολέμους και τις αιματοχυσίες που σχεδιάζουν τα μονοπώλια και υλοποιούν οι κυβερνήσεις που τα υπηρετούν.

Σε αυτή την κατεύθυνση, η ΟΓΕ οργάνωσε πέρσι εκδηλώσεις σε κάθε πόλη και ημερίδα με γυναικείες οργανώσεις από όλη την Ευρώπη για τη στάση των γυναικών από τις λαϊκές οικογένειες απέναντι στον πόλεμο των εκμεταλλευτών μας.

Και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, από την πρώτη στιγμή, ξεκαθάρισε ότι η θέση της Ελλάδας στο δυτικό κόσμο είναι αδιαπραγμάτευτη. Η συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και ΝΑΤΟ εμπλέκει το λαό μας στον κίνδυνο νέων πολέμων που εξυφαίνονται στην περιοχή, είτε με στρατιωτικές δυνάμεις είτε με συμφωνία για πολεμικές επιχειρήσεις, είτε μέσω της βάσης της Σούδας, του Ακτίου, του Άραξου.

Η μόνη διέξοδος για τις γυναίκες και τις οικογένειές τους είναι η πάλη ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ΝΑΤΟ, ΕΕ. Η ΟΓΕ δουλεύει για να αναπτυχθεί η κοινή δράση με τις γυναίκες των χωρών της ΕΕ, όλων των ευρωπαϊκών λαών, για να δυναμώσει το πανευρωπαϊκό κίνημα κατά των επιλογών και των αντιλαϊκών δεσμεύσεων της ΕΕ. Η εναντίωση και σύγκρουση με την ΕΕ των μονοπωλίων είναι μονόδρομος για να διεκδικήσουμε τα σύγχρονα δικαιώματά μας.

Συναγωνίστριες και φίλες,

Προχωρώντας προς τα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΟΓΕ, το 2016, δυναμώνουμε τις προσπάθειές μας για να πυκνώσουν οι γραμμές της ΟΓΕ, με νέους συλλόγους γυναικών, νέες ομάδες, νέες γυναίκες. Με πολύμορφες εκδηλώσεις και αγωνιστικές διεκδικήσεις για κάθε λαϊκό πρόβλημα που απασχολεί τις γυναίκες, όπως τα ζητήματα εργασίας, Υγείας, Παιδείας, ναρκωτικών, ελεύθερου χρόνου. Ζητάμε και τη δική σας γνώμη, τη δική σας συμβολή με σκέψεις για να γίνουν οι Σύλλογοι και οι Ομάδες μας πόλος έλξης περισσότερων γυναικών από τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες, που προβληματίζονται, αγωνιούν, ψάχνουν αποκούμπι για να εκφράσουν τις αγωνιστικές τους διαθέσεις.

Σε αυτόν το δρόμο δεν είμαστε μόνες μας. Είμαστε κομμάτι της Κοινωνικής Συμμαχίας. Το ΠΑΜΕ, στο οποίο συσπειρώνονται εκατοντάδες σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες γυναικών της ΟΓΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, που συσπειρώνει συλλόγους αυτοαπασχολούμενων, επαγγελματικών, επιτροπές αγώνα, η ΠΑΣΥ, με τους αγροτικούς συλλόγους, το ΜΑΣ, με τους φοιτητικούς συλλόγους και τις επιτροπές αγώνα σε σχολές ΑΕΙ – ΤΕΙ, μπορούν σήμερα να εμπνεύσουν αισιοδοξία στις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, στην πάλη του λαού μας.

Μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας, εμπλουτισμένα με τα ιδιαίτερα αιτήματα που αφορούν τις εργάτριες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις γυναίκες της υπαίθρου, τις μετανάστριες, τις νέες γυναίκες, τις νέες μητέρες. Διεκδικούμε συλλογικά κάθε λαϊκό αίτημα που μπορεί να καλυτερέψει τη ζωή μας και να μας φέρει σε ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση, όπου μπαίνουν οι προϋποθέσεις για τη γυναικεία ισοτιμία και χειραφέτηση. Με τον πλούτο στα χέρια του λαού, με αποδέσμευση από την ΕΕ.

Αυτό είναι το δικό μας μεράδι στην ανάπτυξη του εργατικού, λαϊκού κινήματος, με νέες αγωνίστριες, “οξυγόνο” για τους αγώνες της Κοινωνικής Συμμαχίας, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Όπως λέει ο αγαπημένος μας ποιητής Μπ. Μπρεχτ στο “Τραγούδι της διεξόδου”: “Όταν για την αδυναμία σας σας περιγελούν, δεν επιτρέπεται καιρό να χάνετε άλλο! Πρέπει έτσι να φροντίσετε που όλοι, όσοι αδύναμοι είναι, να βαδίσουνε μαζί. Τότε μεγάλη δύναμη πια θα ‘στε, να σας περιγελάει τότε δε θα τολμά κανένας”.

Η δική μας αξιοπρέπεια είναι ο αγώνας για τη ζωή που μας αξίζει!

Δεν κάνουμε βήμα πίσω… Συνεχίζουμε.

Ζήτω η 8η Μάρτη Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας».

 

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:

Εργαζόμενη, άνεργη, αγρότισσα, αυτοαπασχολούμενη, μετανάστρια, νέα γυναίκα

 

Η 8η Μάρτη:

 

  • Είναι η φωνή της υφάντρας και της ράφτρας της Νέας Υόρκης του 1857, που σήκωσαν ανάστημα απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσής τους, διεκδικώντας λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό τους ωράριο, ίσο μισθό για την ίση δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες!
  • Είναι η φωνή της αγωνίστριας του εργατικού κινήματος Κλάρας Τσέτκιν και των σοσιαλιστριών της Συνδιάσκεψης στην Κοπεγχάγη του 1910, που τίμησαν τις ιστορικές διαδηλώσεις των Αμερικανίδων εργατριών, αφιερώνοντας τη μέρα αυτή στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους!
  • Είναι η φωνή η δική μας, η φωνή όλων των γυναικών που αγωνιούμε για το παρόν και το μέλλον των οικογενειών μας!

 

8η Μάρτη 2015: Η δική μας αξιοπρέπεια είναι ο αγώνας για τη ζωή που μας αξίζει!

 

Μας λένε ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει, άρα δεν πρέπει να την αμφισβητούμε, δηλαδή να δεχόμαστε με “αξιοπρέπεια” τα δεσμά της.

 

Έχουμε συνείδηση ότι ο εργαζόμενος λαός παράγει όλο τον πλούτο. Δεν ανεχόμαστε την εκμετάλλευση και την καταπίεση!

 

Μαχητικά διεκδικούμε την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Δεν συμβιβαζόμαστε με τις κατακτήσεις που μας πήραν πίσω την περίοδο της κρίσης και στο όνομα του χρέους. Ένα χρέος που δεν είναι του λαού, αλλά των επιχειρηματικών ομίλων και του κράτους τους.

 

  • Αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας και Πρόνοιας.

 

Πλήρης, δωρεάν προληπτικός έλεγχος και διαγνωστικές εξετάσεις, φάρμακα για όλες τις γυναίκες, χωρίς περικοπές και εξαιρέσεις.

 

Κρατική χρηματοδότηση και ανάπτυξη υπηρεσιών και δομών για τη στήριξη της μάνας και του παιδιού, της οικογένειας, για την προσχολική αγωγή, τα ΑμΕΑ και τους ηλικιωμένους.

 

  • Μέτρα αναγνώρισης του κοινωνικού ρόλου της μητρότητας.

 

Επαναχορήγηση του επιδόματος τοκετού σε όλες τις γυναίκες και των επιδομάτων σε ΑμΕΑ, χρονίως πάσχοντες, πολύτεκνες γυναίκες και μονογονεϊκές οικογένειες.

 

Άδεια μητρότητας για όλες τις εργαζόμενες και επίδομα μητρότητας για αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες.

 

  • Πλήρη ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

 

Επαναφορά της 5ετούς διαφοράς στο όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και στα 60 για τους άντρες.

 

Να καλυφθούν άμεσα όλες οι ανάγκες των Ταμείων από το κράτος και τη μεγαλοεργοδοσία.

 

  • Ελεύθερο χρόνο για εμάς και τις οικογένειές μας.

 

Η παραγωγικότητα της εργασίας έχει αυξηθεί και υπάρχει δυνατότητα να δουλεύουμε όλες και όλοι, με λιγότερο χρόνο εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς.

 

Να μην καταργηθεί η Κυριακή ως Αργία.

 

Να καταργηθούν οι νόμοι που προωθούν και ενισχύουν όλες τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

 

Συμβιβάζονται οι σύγχρονες ανάγκες μας με τη ζωή με ψίχουλα που μας καταδικάζουν ΕΕ, κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι;

 

  • Μας λένε: Βασική αρχή της ΕΕ είναι η ισότητα στην εκπαίδευση, στην “απασχόληση”, στην ασφάλιση, στη ζωή.

 

Μας κρύβουν ότι εννοούν ισότητα στην αμορφωσιά, στη μαθητεία – τσάμπα εργασία, στην ανασφάλιστη και κακοπληρωμένη δουλειά, στην ανεργία με διαλείμματα ολιγόμηνων συμβάσεων εργασίας… δηλαδή μισή ζωή με τσακισμένα δικαιώματα.

 

Μας κρύβουν ότι στο όνομα της ισότητας η ΕΕ εξίσωσε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και ανδρών, κατάργησε τους περιορισμούς στη νυχτερινή εργασία των εργαζόμενων γυναικών μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τη γυναικεία ανισοτιμία.

 

  • Μας λένε ότι η ΕΕ στηρίζει προγράμματα ενεργητικής απασχόλησης για την αντιμετώπιση της ανεργίας των γυναικών.

 

Μας κρύβουν ότι επιδοτούν τις επιχειρήσεις με τσάμπα εργαζόμενες. Aντί να επιδοτούν τις άνεργες, για όλο το διάστημα της ανεργίας και να προσμετράται ως συντάξιμος χρόνος.

 

Μας κρύβουν ότι στόχος τους είναι να διασφαλίσουν την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

 

  • Μας λένε ότι παίρνουν μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση.

 

Μας κρύβουν ότι μιλάνε για τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των αφεντικών για τις πιο εξαθλιωμένες οικογένειες και οι φτωχοί πληρώνουν για τους φτωχότερους. Να στερούμαστε το φαΐ για να πληρώσουμε το ρεύμα, το ρεύμα για να πληρώσουμε το πετρέλαιο, το πετρέλαιο για να πληρώσουμε τα φάρμακα και το γιατρό.

 

  • Μας λένε ότι τα συστήματα Υγείας στην ΕΕ πρέπει να είναι “βιώσιμα”, να λειτουργούν με τη λογική του “κόστους – οφέλους” .

 

Μας κρύβουν ότι εννοούν “κόστος” για το κράτος και “όφελος” για τους μεγαλοεπιχειρηματίες που στήνουν πάρτι, ιδιαίτερα στον τομέα του προγεννητικού ελέγχου και τις διαδικασίες της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, ενώ για μας και τις οικογένειές μας αποτελεί εμπόρευμα.

 

Συνεχίζουμε κρατώντας γερά τη σκυτάλη του αγώνα!

 

Τι είναι το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, η ΟΓΕ;

 

Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) έχει Συλλόγους και Ομάδες σε κάθε γωνιά της χώρας. Είμαστε γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, δεμένες σε μια συνέχεια με τις γυναίκες αγωνίστριες των απελευθερωτικών, των εργατικών και των αγροτικών αγώνων του λαού μας. Μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας και διεκδικούμε συλλογικά κάθε λαϊκό αίτημα που μπορεί να καλυτερέψει τη ζωή μας στο παρόν και να μας φέρει πιο κοντά σ’ ένα μέλλον χωρίς εκμετάλλευση.

 

Δεν είμαστε μόνες μας!

 

Από το μετερίζι του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, υπερνικώντας το φόβο και απορρίπτοντας τις λογικές του μικρότερου κακού και των μειωμένων απαιτήσεων, παίρνουμε μέρος στην Κοινωνική Συμμαχία ΠΑΜΕ – ΠΑΣΕΒΕ – ΠΑΣΥ – ΟΓΕ – ΜΑΣ για αποδέσμευση από την ΕΕ με τον πλούτο στα χέρια του λαού. Δουλεύουμε σταθερά για την κοινή δράση με τις γυναίκες των χωρών της ΕΕ, όλων των ευρωπαϊκών λαών, για να δυναμώσει το πανευρωπαϊκό κίνημα κατά των επιλογών και των αντιλαϊκών δεσμεύσεων της ΕΕ. Η εναντίωση και σύγκρουση με την ΕΕ των μονοπωλίων είναι μονόδρομος για την ικανοποίηση των σύγχρονων, κοινωνικών, λαϊκών αναγκών.

 

Για σένα γυναίκα, που θέλεις να αγωνιστείς μαζί μας υπάρχει ένας Σύλλογος ή μια Ομάδα της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας στη γειτονιά ή στην περιοχή σου και σε περιμένει.