ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ 11ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΟΓΕ

«Καμιά μόνη της! Οργανωμένα αντιπαλεύουμε

τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας»

 

Αυτό το σύνθημα σαλπίζουν οι γυναίκες της ΟΓΕ απ’ άκρη σε άκρη της χώρας στις εργαζόμενες, στις άνεργες, στις νέες γυναίκες, στις συνταξιούχες, στις γυναίκες του μικρομάγαζου, στις αγρότισσες, στις μετανάστριες.

Η ορθότητα των θέσεων της ΟΓΕ για το Γυναικείο Ζήτημα δικαιώνεται.

Από την ίδρυσή της διαφοροποιήθηκε από τις άλλες γυναικείες οργανώσεις, τονίζοντας ότι το Γυναικείο Ζήτημα, είναι ένα σύμπλεγμα οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών ανισοτιμιών και διακρίσεων που εκδηλώνονται σε όλες τις κοινωνικές σχέσεις, συμπεριλαμβανομένων και των σχέσεων των δύο φύλων, σχέσεις που πηγάζουν από τις ταξικές σχέσεις εκμετάλλευσης. Διακήρυξε ότι την ισοτιμία των γυναικών την βλέπει μέσα στα πλαίσια της κατάργησης των ταξικών σχέσεων εκμετάλλευσης των εκμεταλλευτικών κοινωνιών και όχι μόνο μέσα από νομικά μέτρα ανάμεσα στα δύο φύλα, γι’ αυτό δεν τη βλέπει σε αντιπαράθεση με τους άνδρες. Βλέπει ότι δεν θα υπάρξει λύση αν δεν χτυπηθεί η ανισότητα στη ρίζα της.

Δεν βλέπει την ισοτιμία να πραγματώνεται όσο υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο όσο θα υπάρχουν οι κοινωνικές ανισότητες όπως αυτή της ανισοτιμίας των γυναικών, όσο κυριαρχεί η εξουσία του κεφαλαίου, όσο τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής μένουν στην ιδιοκτησία των κεφαλαιοκρατών με σκοπό το κέρδος δεν μπορεί να δημιουργηθεί η υλική βάση για άσκηση πολιτικής υπέρ των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων των νέων, των γυναικών.

Ο καπιταλισμός δεν θα μπορούσε ποτέ να σταματήσει την εκμετάλλευση, να δώσει την πραγματική ισοτιμία της γυναίκας, γιατί ακριβώς αυτά έρχονται σε αντίθεση με τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα.

Η ΟΓΕ είναι το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα όχι μόνο για το πώς τοποθετείται στο Γυναικείο Ζήτημα. Οι θέσεις και το πλαίσιο πάλης της βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από τη συναίνεση και την ενσωμάτωση στην κυρίαρχη πολιτική. Απευθύνεται στις γυναίκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, τις ενημερώνει για τις ρίζες του προβλήματος, τις καλεί σε δράση, σε πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.

Αρνήθηκε τη λειτουργία της ως ΜΚΟ που με κατεύθυνση της ΕΕ μετατράπηκαν πολλές γυναικείες οργανώσεις με προϋπόθεση τη στήριξη των πολιτικών της ΕΕ, γι’ αυτό άλλωστε και χρηματοδοτούνται απ’ αυτή. Έτσι εξηγείται και η σιωπή τους για την βάρβαρη επίθεση σε όλα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των γυναικών η οποία ξεκίνησε πολύ πριν την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Οι δραστηριότητές τους επικεντρώνονται σε ανώδυνα ζητήματα για την κυρίαρχη τάξη όπως αυτό της συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης απόφασης ή στη βία κατά των γυναικών.

Μετά από τις όποιες κατακτήσεις στις δεκαετίες του 70 και του 80 (τυπική αναγνώριση της ισότητας των φύλων, βελτίωση του οικογενειακού δικαίου, αναγνώριση ορισμένων δικαιωμάτων στην εργαζόμενη μητέρα, οργάνωση ορισμένου δικτύου βρεφονηπιακών σταθμών), κατακτήσεις που είχε την δυνατότητα το ίδιο το κεφάλαιο να παραχωρήσει, κύρια κάτω από την πίεση που ασκούσαν οι αγώνες του εργατικού και του γυναικείου κινήματος, αλλά και οι πρωτόγνωρες κατακτήσεις των γυναικών στις σοσιαλιστικές χώρες. Δημιουργήθηκαν, όχι τυχαία, αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει ισότητα στον καπιταλισμό.

Από τη δεκαετία του ’90, μέσω της στρατηγικής της ΕΕ, έχει δρομολογηθεί η κατάργηση των κατακτήσεων της εργατικής τάξης, της εργατικής λαϊκής οικογένειας, των θετικών ρυθμίσεων υπέρ των μισθωτών εργαζομένων γυναικών, των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη και των αγροτισσών.

Στην κλίνη του Προκρούστη μπαίνει κάθε κατάκτηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, για να ικανοποιηθούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό οι απαιτήσεις του κεφαλαίου για ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη. Τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της αντιλαϊκής επέλασης είναι οι γυναίκες και η νεολαία.

 

Αγαπητές Συναγωνίστριες

Μέσα σε βάρβαρες και πρωτόγνωρες συνθήκες, φτάσαμε στο 11ο συνέδριό μας, μετά από 36 χρόνια συνεχούς καθημερινής δράσης, ανάμεσα στο λαϊκό κίνημα της χώρας μας. Βρισκόμαστε στη διαδικασία υλοποίησης και επέκτασης των αντιλαϊκών – αντεργατικών μέτρων που αφορούν όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Αυτή η σύγχρονη πολιτική του κεφαλαίου επιταχύνθηκε λόγω της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης.

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση εκδηλώθηκε συγχρονισμένα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, στις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Ιαπωνία και αγκάλιασε μεγάλο αριθμό καπιταλιστικών κρατών.

Ισχυρίζονται ότι πρόκειται για χρηματοπιστωτική κρίση, για κρίση χρέους, για κρίση κακής διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών. Είναι ψέμα, ότι το χρέος διογκώθηκε εξαιτίας των μεγάλων μισθών στο Δημόσιο, τις κοινωνικές παροχές, την Υγεία, την Παιδεία κλπ. Άλλοι ρίχνουν το βάρος στους λαούς που ξόδευαν δανεικά, που έγιναν άπληστοι καταναλωτές κ.α. Δηλαδή προσπαθούν με όλα τα μέσα να κρύψουν ότι πρόκειται για οικονομική κρίση του καπιταλισμού και τελικά να αθωώσουν το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.

Η κρίση οφείλεται σε υπερσυσσωρευμένα κέρδη που δεν μπορούν να επενδυθούν για να δώσουν ακόμη μεγαλύτερα, στην υπερπαραγωγή εμπορευμάτων που δεν μπορούν να πουληθούν και να διασφαλίσουν ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους στους κεφαλαιοκράτες.

Η κρίση οδηγεί στη μερική καταστροφή (απαξίωση) κεφαλαίων και παραγωγικών δυνάμεων.

Δηλαδή, από τη μια σε κλείσιμο επιχειρήσεων και αχρήστευση μηχανών και από την άλλη ανεργία και χτύπημα των δικαιωμάτων τους για χιλιάδες εργαζόμενους και εργαζόμενες.

Η διαχείριση της κρίσης του καπιταλισμού συναντά δυσκολίες γιατί η κρίση είναι βαθειά, συγχρονισμένη και γιατί δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα εργαλεία παλαιότερων χρόνων.

Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και οι γυναίκες απ’ αυτά ένα ζήτημα να έχουν καθαρό, ότι: όποια μείγματα πολιτικής και αν προτάσσονται θα είναι εις βάρος τους γιατί τα μονοπώλια θα παραμένουν και αυτά είναι που θα κάνουν κουμάντο στην οικονομία και θα συνεχίσουν να χτυπιούνται τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα γιατί από εκεί είναι η πηγή τους κέρδους.

Και όταν βγούμε από την κρίση τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις μας θα είναι αποκαΐδια. Δεν υπάρχει δρόμος που να ικανοποιεί ταυτόχρονα τις λαϊκές ανάγκες και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου. Αυτό που αποκαλείται σωτηρία για την οικονομία και το ευρώ είναι τραγωδία για το λαό.

Ο μόνος δρόμος είναι η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και η εξουσία να περάσει στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο.

Μας έχουν κηρύξει πόλεμο, χωρίς ημερομηνία λήξης. Ξεδιπλώνουν νέα, πρωτοφανούς αγριότητας, αντιλαϊκή επίθεση χωρίς τέλος. Απέναντί μας δεν είναι μόνο τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, αλλά ολόκληρη η πλουτοκρατία και η ΕΕ. Οι «διαπραγματεύσεις» τους με την τρόικα, δηλαδή με την ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, οι δανειακές συμβάσεις, τα μνημόνια διαρκείας γίνονται για να κλειδώσουν μέτρα προαποφασισμένα, συναποφασισμένα. Στο όνομα της ισότητας έχουν παρθεί μέτρα τα προηγούμενα χρόνια, ενώ τώρα εντείνεται η επίθεση στα εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Δεν υπάρχει κανένα επίπεδο της ζωής των γυναικών της λαϊκής οικογένειας που να μην έχει τσακιστεί από τα αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα. Καμιά γυναίκα δεν είναι σίγουρη για το τι μισθό, σύνταξη, επίδομα θα πάρει τον επόμενο μήνα, αν θα συνεχίσει να έχει δουλειά, αν θα μπορεί να σπουδάσει, αν θα κάνει οικογένεια, αν θα μπορεί να ταΐσει το παιδί της.

Η ανεργία χτυπάει κόκκινο. Στις γυναίκες η επίσημη ανεργία έφτασε το 27,3% έναντι 20,8% των ανδρών. Στις νέες γυναίκες από 15-24 ετών έφτασε το 62,1% έναντι 53,9% των νέων ανδρών ( στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ).

Η μερική απασχόληση, η νομιμοποίηση της μαύρης εργασίας με το μανδύα του κοινωνικού εθελοντισμού η παραπέρα ευελιξία στο χρόνο εργασίας, κατάργηση 8ωρου, 40ωρου, 6ήμερης εργασίας, δουλειά ήλιο με ήλιο χωρίς υπερωριακή αμοιβή. ΟΙ εργαζόμενες γίνονται λάστιχο, χωρίς και την ελάχιστη προστασία που υπήρχε μέχρι πρότινος έστω και με αυτές τις ελάχιστες θετικές ρυθμίσεις που υπήρχαν υπέρ των γυναικών. Η αύξηση των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης ακόμη και για τις μητέρες με ανήλικα ή ανάπηρα παιδιά, η συνεχής μείωση μισθών και συντάξεων (που έτσι και αλλιώς στις γυναίκες είναι μικρότερες), η κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων, η μείωση των επιδομάτων ανεργίας, η φοροληστεία, τσακίζουν τη ζωή των γυναικών της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Η πάρα πέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, ( οι ανάγκες τους που απορρέουν από τον αναπαραγωγικό τους ρόλο είναι μεγαλύτερες), και της Πρόνοιας συνεχώς υποβιβάζουν το επίπεδο ζωής των γυναικών σε πρωτόγνωρα επίπεδα.

Οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών με τις αντιλαϊκές πολιτικές αναγκάζονται να επωμισθούν εξ ολοκλήρου τη φροντίδα των παιδιών, των γερόντων, των ασθενών, των ΑμΕΑ είτε είναι εργαζόμενες είτε άνεργες. Η μητρότητα, μπαίνει κυριολεκτικά στο απόσπασμα γιατί «κοστίζει» στους εργοδότες. Από «διαπραγμάτευση» σε «διαπραγμάτευση» και από το προηγούμενο στο επόμενο «πακέτο» μέτρων, οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου σπρώχνονται μαζικά στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Ο φόβος της ανεργίας τις κάνει πιο ευάλωτες στη τρομοκρατία και στους εκβιασμούς της εργοδοσίας για ατομική σύμβαση αλλά και για συμμετοχή σε απεργίες με την απειλή της απόλυσης. Δουλειά για μερικές ώρες με μειωμένο μισθό, δουλειά ανασφάλιστη, ή ανεργία είναι το δίλημμα, το δηλητήριο του «μικρότερου κακού» που πρέπει να πολεμήσουμε ανάμεσα στις γυναίκες.

Αυτή είναι η πολιτική της ΕΕ, οι στρατηγικές επιλογές της. Ξέρουμε ότι η ΕΕ δεν είναι η Ευρώπη στην οποία κυριαρχεί το συμφέρον των λαών. Είναι ο θεματοφύλακας των κερδών των Ευρωπαϊκών μονοπωλίων στο σύνολο της Ευρώπης και σε κάθε χώρα, είναι κυριολεκτικά μία συμμαχία θηρίων.

Όλες οι Συνθήκες, οι Ντιρεκτίβες, οι Αποφάσεις της Ε.Ε, πακετάρουν, μέσα σε ένα πολυτελέστατο περιτύλιγμα, τα πιο αντιδραστικά μέτρα για την ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων με την συνεχή υποβάθμιση της εργατικής δύναμης στο όνομα της ανταγωνιστικότητας.

Τα κόμματα με την εναλλαγή τους στη διακυβέρνηση της χώρας εφαρμόζουν απαρέγκλιτα την πολιτική της Ε.Ε ενώ τα κόμματα που πίνουν νερό στο όνομά της ΕΕ, σπέρνουν αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει καλύτερη προς όφελος τους με μια δήθεν άλλη διαχείριση.

Οι γυναίκες και η νεολαία είναι τα μεγάλα θύματα από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ. Σε αντίθεση με τις μεγαλοστομίες τους περί «ισότητας» η στρατηγική της ΕΕ βαθαίνει την ανισοτιμία.

Η ισότητα που επικαλείται η ΕΕ δεν έχει καμία σχέση με την ισοτιμία που καλύπτει τις διαφορετικές ανάγκες των γυναικών, που αναγνωρίζει την κοινωνική αξία της μητρότητας, που δίνει τη δυνατότητα της παράλληλης εξέλιξης στον επαγγελματικό και κοινωνικό τομέα ανδρών και γυναικών.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της φτώχειας και της εξαθλίωσης στρώνεται το έδαφος για την ενίσχυση σχημάτων, που διευκολύνουν την κυρίαρχη τάξη στην αντιμετώπιση της ανόδου του ταξικού εργατικού και του ριζοσπαστικού αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού λαϊκού κινήματος.

 

Μας απασχολεί το φασιστικό, ναζιστικό εργαλείο του αστικού πολιτικού συστήματος, η «Χρυσή Αυγή» που έχει αποθρασυνθεί με τις καθημερινές ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια στους μετανάστες και όχι μόνο. Για τις γυναίκες, αυτοί οι προστάτες του καπιταλισμού που είναι προστάτες της νύχτας και κρατάνε βούρδουλα ενάντια στους αγώνες του λαού, είναι ιδιαίτερα σοβαρό ζήτημα. Ο φασισμός και ο ναζισμός χτυπάνε διπλά και τριπλά τις γυναίκες, είναι εχθροί της ισότητας. Τα 3 κάπα της ναζιστικής Γερμανίας (kinder, kuche, kirche = παιδιά, κουζίνα, εκκλησία) κυριαρχούν στην ιδεολογία της Χρυσής Αυγής.

Η Χρυσή Αυγή οργανώνει γυναίκες στο «μέτωπο γυναικών» όπως το ονομάζει. Υποστηρίζει τη στρατιωτική θητεία 14 μηνών και για τις γυναίκες. «Η έκτρωση είναι « έγκλημα κατά της φυλής».

Από το βήμα του συνεδρίου μας καταγγέλλουμε τη «Χρυσή Αυγή» και αποκαλύπτουμε τους στόχους αυτού του φασιστικού μορφώματος.

Να απομονώσουμε τη «Χρυσή Αυγή η οποία εξυμνεί τον Χίτλερ, τον Μεταξά, τους Έλληνες συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής που μαζί τους δολοφονούσαν και λήστευαν το λαό, που με ρατσιστικές αθλιότητες προσπαθεί να φέρει σε αντιπαράθεση τους γονείς, αθωώνοντας τις πολιτικές που αφήνουν δεκάδες χιλιάδες παιδιά έξω από την προσχολική αγωγή, που φτιάχνει δουλεμπορικά γραφεία για να δουλεύουν οι έλληνες εργαζόμενοι αντί οι μετανάστες για ένα ξεροκόμματο.

Καλούμε τις γυναίκες οργανωμένα μέσα από τα σωματεία τους, τους φορείς του λαϊκού κινήματος, την ΟΓΕ να καταδικάσουν με κάθε τρόπο τους τραμπουκισμούς, τις επιθέσεις αλλά και να μη δεχτούν τις τάχα ανθρωπιστικές τους κινήσεις.

Να μη δεχτούν ούτε τη δήθεν «αλληλεγγύη» τους ,ούτε χρήματα ούτε τρόφιμα από τους φασίστες. Το ίδιο έκαναν και τα τάγματα εφόδου στη Γερμανία του Χίλτερ, σε συνθήκες κρίσης οργάνωναν την Πρόνοια, την κοινωνική αλληλεγγύη και μετά ενσωματώθηκαν στα φοβερά «Es Es», τους σφαγείς των λαών.

Να γίνουν ασπίδα προστασίας για τους μετανάστες και τα παιδιά τους στους παιδικούς σταθμούς, στα σχολεία. Σήμερα χτυπάνε τους μετανάστες, αύριο έχει σειρά το οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα. Η ιστορία δείχνει ότι αυτός είναι ο στόχος τους. Γι’ αυτό δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν τα γενικά – αταξικά αντιφασιστικά μέτωπα που μιλούν για υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας, της αστικής νομιμότητας που τσακίζει το λαό.

Μόνο το οργανωμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές, μέσα σ’ αυτό και η ΟΓΕ μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το επικίνδυνο εργαλείο της κυρίαρχης τάξης, τον προστάτη του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, τον τρομοκρατικό μηχανισμό κατά του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Ο ορισμός του Μπρεχτ και μόνο φτάνει «Φασισμός είναι ο πιο ωμός, ο πιο καταπιεστικός, ο πιο θρασύς, ο πιο δόλιος καπιταλισμός».

ΠΥΚΝΩΝΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ

 

Μας ανησυχεί η κατάσταση, όπως διαμορφώνεται στην περιοχή μας με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των δρόμων μεταφοράς και η στάση των κυβερνώντων.

Το βάθεμα και η γενίκευση της καπιταλιστικής κρίσης, οι δυσκολίες στη διαχείρισή της στην ΕΕ, αλλά και στις ΗΠΑ δυναμώνουν τους ανταγωνισμούς, τις αντιθέσεις και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα. Μας ανησυχούν ιδιαίτερα οι άκρως επικίνδυνες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή με βασικό στόχο την εκμετάλλευση και τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, του νερού, των ενεργειακών αγωγών για να αποκτήσουν περισσότερα κέρδη τα μονοπώλια, κατακτώντας μεγαλύτερα μερίδια στις αγορές.

Στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία και το Ιράν, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις συγκεντρώνουν αεροναυτικές δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τον Περσικό Κόλπο. Η απειλή ενός πιο γενικευμένου πολέμου στην περιοχή μας είναι υπαρκτή. Η Ελλάδα είναι κρίκος σε μια ενδεχόμενη και γενικευμένη ιμπεριαλιστική πολεμική εμπλοκή και λόγω της βάσης της Σούδας η οποία φαίνεται ότι προετοιμάζεται. Χρειάζεται αγωνιστική επαγρύπνηση για να μην συρθεί η Ελλάδα στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που ετοιμάζονται σε βάρος της Συρίας και του Ιράν.

Τα συμφέροντα των λαών, του λαού μας, των νέων και των γυναικών για να ζήσουν με ευημερία χωρίς πολέμους και χωρίς την ιμπεριαλιστική τους ειρήνη δηλαδή με το πιστόλι στο κρόταφο, ταυτίζονται με τον κοινό αντιιμπεριαλιστικό – αντιμονοπωλιακό αγώνα, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων και των πυρηνικών, την επιστροφή των στρατιωτών μας από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές. Καμιά συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές κάθε χώρας πρέπει να γίνουν λαϊκή περιουσία για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών.

 

 

11ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ της ΟΓΕ

Φτάσαμε στο 11ο συνέδριό μας μέσα σε αυτές τις ζοφερές συνθήκες αλλά ταυτόχρονα και με πλούσια και συσσωρεμένη πείρα, πείρα που κατακτήθηκε μέσα από τους αγώνες όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα το διάστημα μετά το 10ο συνέδριό μας.

Στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει πήραμε θέση μάχης.

Πήραμε μέρος στη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας το Σεπτέμβρη του 2010 σαν αποτέλεσμα της ανάγκης που γεννήθηκε στο έδαφος των αντιδραστικών εξελίξεων, της πιο άμεσης διασύνδεσης και συντονισμού των ταξικών δυνάμεων στο εργατικό κίνημα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και αυτών των αντιμονοπωλιακών συσπειρώσεων των αυτοαπασχολουμένων την ΠΑΣΕΒΕ και των αγροτών την ΠΑΣΥ, του αγωνιστικού μετώπου των σπουδαστών- φοιτητών ΜΑΣ και του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, την ΟΓΕ σε ενιαίο μέτωπο πάλης.

Η ΟΓΕ με τη συμμετοχή της στην κοινωνική συμμαχία, στις λαϊκές επιτροπές στις συνοικίες και στις γειτονιές που είναι η τοπική έκφραση της κοινωνικής συμμαχίας, απέκτησε δυναμική η οποία αναδεικνύεται στις πρωτοβουλίες και στις μορφές δράσης της. Ταυτόχρονα ανέλαβε και αυξημένες ευθύνες.

Ο αέρας αισιοδοξίας και αγωνιστικότητας διαπέρασε όλους τους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ σε όλη τη χώρα ενώ τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν. Οι σύλλογοι και οι ομάδες αναλαμβάνουν τη νέα τους ευθύνη να δυναμώσουν την κοινωνική συμμαχία με τη συμμετοχή γυναικών, με την διεκδίκηση αιτημάτων που απαντούν στις σύγχρονες ανάγκες τους, διατηρώντας τον διακριτό ρόλο τους μέσα σε αυτήν.

Κυνηγήσαμε το στόχο της μαζικοποίησης της οργάνωσης ιδιαίτερα με νέες γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Δημιουργήσαμε και άλλες ομάδες και πυρήνες σε πολλές περιοχές της χώρας. Σε κάθε επίθεση στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις μας, απαντήσαμε μαχητικά διαμορφώνοντας αιτήματα που απαντάνε στα σημερινά οξυμμένα προβλήματα, που ανοίγουν το δρόμο προοπτικής για την οριστική λύση τους. Η αποτελεσματικότητα των αγώνων, των αγώνων και του γυναικείου κινήματος κρίνεται πάνω από όλα από το περιεχόμενο, την κατεύθυνση και τους στόχους που βάζει, από την ενεργή συμμετοχή των γυναικών στην οργάνωση του αγώνα, από την ικανότητά μας ολοένα και περισσότερες λαϊκές γυναίκες να κατανοούν το χαρακτήρα της γενικευμένης επίθεσης που δέχεται ολόκληρη η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα και την ανάλογη απάντηση που πρέπει να δώσει το ταξικό και το ριζοσπαστικό κίνημα.

Τα καθημερινά σχεδόν Δελτία Τύπου της ΟΓΕ αναδείχνουν την ετοιμότητα της οργάνωσης την αγωνιστική κατεύθυνση και δράση.

Δουλεύαμε για την επιτυχία των απεργιών, ήμασταν παρούσες σε κάθε απεργία και απεργιακή διαδήλωση όπου καλούσε το ΠΑΜΕ.

Η ταξική αλληλεγγύη αποτελούσε προτεραιότητα στις απεργίες, των Χαλυβουργών (στηρίξαμε τη δημιουργία και την ιδιαίτερη δράση που ανέπτυξε η Επιτροπή Γυναικών του σωματείου των Χαλυβουργών) της Phone Marketing, των απεργών γυναικών του ξενοδοχείου NOVOTEL και όπου αλλού σε όλη την Ελλάδα από τους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ.

Οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ μπήκαν μπροστά για το δικαίωμα κάθε παιδιού, ανεξάρτητα από χρώμα και θρησκεία, να χει μια θέση σε βρεφονηπιακό σταθμό. Πρωτοστάτησαν στην άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, των διοδίων, του 5ευρου στα νοσοκομεία, έγιναν αιμοδότες στην συγκρότηση των λαϊκών επιτροπών σε όλη τη χώρα.

Δεν πάψαμε να αγωνιζόμαστε ενάντια σε όλα τα Ναρκωτικά, ενάντια στη νομοθετική ρύθμιση που κατοχύρωσε την πορνεία ως επάγγελμα.

Σπεύσαμε να υποστηρίξουμε την πρόταση νόμου του ΚΚΕ για την κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Όλοι οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ μαζεύουν υπογραφές σε όλες τις περιφέρειες της χώρας στήριξης αυτής της πρότασης νόμου αφού αυτό θα σημάνει ένα πρώτο βήμα για την απομάκρυνση της γκιλοτίνας που απειλεί εμάς και τα παιδιά μας.

Ανταποκριθήκαμε στην απαιτητική χρέωση του συντονισμού των ευρωπαϊκών οργανώσεων της ΠΔΟΓ, παρά τον αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων σ’ αυτή την οργάνωση μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες. Με επιμονή κατορθώσαμε να υιοθετηθεί στην ΠΔΟΓ η θέση ότι η ΕΕ είναι ιμπεριαλιστική ένωση σε όλα τα επίσημα κείμενά της. Συμβάλλαμε στη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μανιφέστου με δικές μας θέσεις. Στο τελευταίο συνέδριο της ΠΔΟΓ απαιτήσαμε η εισήγηση για την καπιταλιστική οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της στις γυναίκες να ανατεθεί στην ΟΓΕ, όπως και έγινε. Βασικά στοιχεία αυτής της εισήγησης συμπεριλήφθηκαν στο τελικό ψήφισμα του συνεδρίου της ΠΔΟΓ.

Η διεθνιστική αλληλεγγύη της ΟΓΕ εκδηλώθηκε με ποικίλους τρόπους. Μήνυμα αλληλεγγύης στις γυναίκες της Τουρκίας με κοινή μαχητική εκδήλωση στην Αδριανούπολη την 8η Μάρτη 2012. Πολλές και ποικίλες οι παρεμβάσεις μας για τους 5 φυλακισμένους Κουβανούς στις ΗΠΑ. Βρεθήκαμε δίπλα στις Παλαιστίνιες γυναίκες με κάθε μορφή και δράση.

Αγαπητές Συναγωνίστριες

Το 11ο συνέδριό μας θα καθορίσει την πορεία της ΟΓΕ για τα επόμενα 4 χρόνια.

Ο κυρίαρχος στόχος του συνεδρίου μας είναι να συζητήσουμε και να καταλήξουμε με ποιο περιεχόμενο, πώς, με ποιους τρόπους και μορφές, η οργάνωσή μας στηριζόμενη, σε όλη την μακρόχρονη εμπειρία που έχουμε, θα παίξει ουσιαστικό ρόλο στον απεγκλωβισμό γυναικών της εργατικής – λαϊκής οικογένειας από την πολιτική του ευρωμονόδρομου, των αυταπατών για το ότι υπάρχουν φιλολαϊκές λύσεις που οδηγούν στην ισοτιμία των γυναικών μέσα στο υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα, στο πως θα μαζικοποιηθούν με τη συμμετοχή αυτών των γυναικών, των νέων γυναικών οι σύλλογοι και οι ομάδες, σημαντικό κομμάτι του ριζοσπαστικού λαϊκού κινήματος και συνιστώσα της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Το κύριο βάρος της δράσης να πέσει στις νέες γυναίκες που είναι σπουδάστριες σε σχολές μαθητείας, φοιτήτριες σε ΤΕΙ και ΑΕΙ, σ’ αυτές που είναι άνεργες, που είναι υποαπασχολούμενες, που δυσκολεύονται να δημιουργήσουν οικογένειες γιατί τα εμπόδια είναι συχνά αξεπέραστα (ανεργία, χαμηλοί μισθοί ή και απλήρωτες, έλλειψη λαϊκής στέγης και κοινωνικών δομών στήριξης της οικογένειας κλπ.) αλλά και νεαρά ζευγάρια με μικρά παιδιά, που εκτός των άλλων δεν έχουν ελεύθερο χρόνο. Αυτές οι γυναίκες αντιμετωπίζουν σήμερα μεγαλύτερα προβλήματα, απ’ ότι εμείς όταν είμαστε σ’ αυτές τις ηλικίες. Είναι η γενιά της δεκαετίας του ’90, της προσωρινής υποχώρησης του λαϊκού κινήματος, χωρίς εμπειρίες από μεγάλους ταξικούς αγώνες.

Εκτιμάμε ότι χρειάζεται πολύ δουλειά για την επίτευξη αυτού του στόχου. Και γίνεται πιο επιτακτικό όσο οι γυναίκες, οι νέες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων μένουν εγκλωβισμένες και ευάλωτες στο φόβο, στη μοιρολατρία, του τίποτα δε γίνεται, ή στην αυταπάτη της προπαγάνδας πολιτικών δυνάμεων ότι υπάρχουν άλλα μείγματα πολιτικής που μπορούν τάχα να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, αφήνοντας ανέγγιχτα τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Το σύνθημα του Συνεδρίου « Καμιά μόνη της! Οργανωμένα αντιπαλεύουμε τους εκμεταλλευτές του μόχθου μας» σηματοδοτεί αυτό τον στόχο. Το σύνθημα αυτό την επόμενη του Συνεδρίου πρέπει να φτάσει και να αναλυθεί σε κάθε γυναίκα της εργατικής λαϊκής οικογένειας, να γίνει δράση.

Πως θα ανταποκριθούμε σε αυτή την επιτακτική αναγκαιότητα;

Σε στιγμές δύσκολες, σαν τις σημερινές βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης το ριζοσπαστικό κίνημα της χώρας μας η ΟΓΕ, έχει ιδιαίτερες ευθύνες. Οι δυσκολίες που δεν είναι λίγες, δεν πρέπει να μας αποθαρρύνουν. Αντίθετα πρέπει να μας κάνουν πιο ανθεκτικές και πιο ικανές να αντιπαλέψουμε τα όποια εμπόδια, χωρίς να κλονίζεται ούτε στιγμή η εμπιστοσύνη μας στο δίκιο του αγώνα μας.

Πρέπει να μας προβληματίσει πώς δουλεύουμε, πώς πρέπει να δουλέψουμε ώστε να ανοίξουμε δρόμους προς τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, πώς θα τις απεγκλωβίσουμε από τα δόκανα που τις έχει εγκλωβίσει η αστική τάξη, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και οι πολύμορφοι ιδεολογικοί μηχανισμοί τους και όχι μόνο. Να τις εντάξουμε στον οργανωμένο αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές του μόχθου μας, που αποτελεί μονόδρομο για τη λύση των προβλημάτων τους.

Να μην αφήσουμε να αθωώνεται στη συνείδηση των γυναικών το καπιταλιστικό σύστημα, η δράση των μονοπωλίων, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και η πολιτική των κομμάτων που τα στηρίζουν. Να πείθουμε ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα, δηλαδή ότι όποιες μικρές κατακτήσεις είχαμε αποσπάσει μέχρι τώρα, εύκολα ακυρώνονται, ενώ μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες τους, που αφορούν όλα τα επίπεδα της ζωής τους, αν αγωνιστούμε με προοπτική την ανατροπή της εκμετάλλευσης, αν αγωνιστούμε με προσανατολισμό το δρόμο ανάπτυξης προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μας και όχι το κυνήγι του μέγιστου κέρδους

ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΑ

Οργανωμένος πυρήνας του μαζικού κινήματος σημαίνει προγραμματισμένη λειτουργία με στόχους, χρονοδιάγραμμα δουλειάς, φυτώριο ανάπτυξης στελεχών. Σημαίνει ακόμα αγωνιστική επαγρύπνηση και ετοιμότητα τέτοια ώστε κάθε στιγμή αυτός ο πυρήνας να κάνει εμφανή την αγωνιστική του παρουσία σε κάθε πρόβλημα που προκύπτει στο χώρο του αλλά και κεντρικά.

Το ζήτημα της λειτουργίας και της ανάπτυξης του Γυναικείου Συλλόγου και της ομάδας είναι το σημείο «κλειδί» για την ανάπτυξη του κινήματός μας, αφού η ΟΓΕ είναι οι σύλλογοι και οι ομάδες της.

Για να ικανοποιήσουμε το στόχο μας να φτάσουμε στις πλατιές γυναίκες, πέρα απ’ αυτές που απευθυνόμαστε έως τώρα και να τις προσανατολίσουμε στην αντιμονοπωλιακή, στην αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση των αγώνων για τη λύση των προβλημάτων τους, δε θα πρέπει να εμμένουμε μόνο στα οργανωτικά εκείνα σχήματα που πιθανόν και να είναι ιστορικά ξεπερασμένα. Στις σημερινές συνθήκες και με τις σημερινές απαιτήσεις απαιτούνται πιο ευέλικτα σχήματα πχ. η δημιουργία ομάδων αντί για δημιουργία νέων συλλόγων ή η λειτουργία επιτροπών μέσα στον υπάρχοντα σύλλογο ή ομάδα, για διάφορα θέματα, χωρίς να υπολογίζονται απαρτίες, εγγεγραμμένα μέλη κλπ. σχήματα που να βοηθούν στην εξειδίκευση, προβολή και δράση των σύγχρονων προβλημάτων. Πιστεύουμε ότι με την ομάδα, αντί για σύλλογο, που είναι ευέλικτο σχήμα διευκολύνουμε την οργάνωση γυναικών και ιδιαίτερα των νέων, που τους είναι ξένη ή ακόμη και απωθητική η συμμετοχή τους σε φορέα με αυστηρές δομές και αρχές λειτουργίας, με σφιχτές καταστατικές διαδικασίες, συνδικαλιστικού τύπου. Αντίθετα, πρέπει να προσαρμόσουμε το σχήμα που διευκολύνει καλύτερα τις γυναίκες, κυρίως αυτές με μικρά παιδιά. Άλλωστε η οργανωμένη – μαχητική δράση έχει σημασία και όχι το σχήμα μέσα από το οποίο προέρχεται.

Επιπλέον, σήμερα έχουν εξανεμιστεί οι πιθανότητες, οι σύλλογοι να πάρουν από την Τοπική Διοίκηση έστω και ένα ευρώ επιδεικνύοντας το καταστατικό τους και άλλα διαπιστευτήρια, όπως γινόταν παλαιότερα.

Κυρίαρχος στόχος είναι να εκπληρώσουμε την ανάγκη συσπείρωσης όλο και περισσότερων νέων γυναικών του καθημερινού μόχθου γύρω από τους στόχους της ΟΓΕ. Να γίνει η ΟΓΕ ο πραγματικός χώρος συσπείρωσης και οργάνωσης αγώνα των γυναικών που έχουν προβλήματα και θέλουν να παλέψουν για να τα λύσουν, να γίνει όχι μόνο το αποκούμπι και το σημείο αναφοράς της λαϊκής γυναίκας.

Τα 36 χρόνια ζωής των συλλόγων, αποδείχνουν στην πράξη πόσο σημαντική και αναγκαία στάθηκε η παρουσία τους, πόσο αποτελεσματική ήταν η κατεύθυνση και ο αγωνιστικός τους χαρακτήρας, η αποφασιστική συμβολή τους σε όλες τις κατακτήσεις, η μεγάλη συνεισφορά τους στην ευαισθητοποίηση των γυναικών για τα δικαιώματά τους.

Σήμερα ορθώνονται ακόμη μεγαλύτερες δυσκολίες μέσα στα νέα δεδομένα της καπιταλιστικής επέλασης σε κατακτήσεις και δικαιώματα που εμποδίζουν τις γυναίκες να μπουν στον αγώνα.

Η οικονομική στενότητα στις γυναίκες που απευθυνόμαστε από τη βαθειά και παρατεταμένη οικονομική καπιταλιστική κρίση, η έντονη προσπάθεια της κυρίαρχης τάξης να σπείρει την απογοήτευση, τον ατομικισμό, το προσωπικό βόλεμα, την απαξία σε αξίες και οράματα, την υποκουλτούρα, την τρομοκρατία, το φόβο, το συμβιβασμό, ο διαχρονικός ρόλος των ΜΜΕ που εργολαβικά έχουν αναλάβει την αποχαύνωση του λαού μας, με πρώτα θύματα τις γυναίκες και ιδιαίτερα της νεότερης ηλικίας. Όλα αυτά παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της συνείδησης της γυναίκας.

Υπάρχουν γυναίκες που έχουν σπρωχτεί στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, που στέλνουν τα παιδιά τους νηστικά στο σχολείο, που ντρέπονται γι’ αυτό. Εμείς μπορούμε να τους επαναφέρουμε την αξιοπρέπεια, να μην τις αφήσουμε να πέσουν στα χέρια των ταγμάτων εφόδου των Χρυσαυγιτών, αλλά ούτε και στα δόκανα της φιλανθρωπίας των ΜΚΟ, των δήμων, της εκκλησίας ή άλλων φορέων που τους μαθαίνουν πώς να διαχειρίζονται τη φτώχεια τους έξω από το κίνημα και τους αγώνες, μοιραίες και άβουλες. Να καταλάβουν ότι μπορούν να ακουμπήσουν στο γυναικείο σύλλογο, στη λαϊκή επιτροπή της γειτονιάς. Να αντιληφθούν ότι μόνο με τη δική τους συμμετοχή υπάρχει ελπίδα. Όσο γίνονται βήματα προς αυτή τη κατεύθυνση τόσο ανοίγονται καινούργια πεδία δράσης.

ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ – ΟΜΑΔΑΣ

 

Συνεδρίαση του ΔΣ σε καθορισμένα τακτά διαστήματα, με γραπτά προκαθορισμένα θέματα και χρεώσεις από την πρόεδρο ή την υπεύθυνη της ομάδας. Έλεγχος της δουλειάς στις επόμενες συνεδριάσεις. Προγραμματισμός δουλειάς ανά τρίμηνο, με γραπτή την απόδοση της δουλειάς του συλλόγου, κεντρικά στην ΟΓΕ. Συζήτηση και ανάλυση όλων των πολιτικών ζητημάτων που ανακύπτουν καθημερινά στη χώρας μας αλλά και στα διεθνή. Κάθε σύλλογος ή ομάδα κρατάει το δικό του αρχείο από τον ημερήσιο τύπο με θέματα που αφορούν τις εργαζόμενες γυναίκες, τη λαϊκή οικογένεια, τις νέες, τα νέα ζευγάρια που αποκτούν παιδί, τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες αλλά και τις δραστηριότητές του.

Οι Παναττικές για την Αττική και οι Περιφερειακές για την υπόλοιπη Ελλάδα, έχουν αποδώσει κατά κοινή ομολογία, γι’ αυτό είναι απαραίτητη η συμμετοχή των συλλόγων και των ομάδων σ’ αυτές. Η συμμετοχή στην Παναττική ή την Περιφερειακή γίνεται ουσιαστική, όταν ο κάθε σύλλογος φέρνει το δικό του προβληματισμό, τις δικές του προτάσεις γι’ αυτά που συμβαίνουν στην περιοχή του, τις δυσκολίες που συνάντησε, τη θετική και την αρνητική πείρα. Μόνο μέσα απ’ αυτές τις κοινές συνεδριάσεις, ενημερώνεται το ΔΣ του συλλόγου ή της ομάδας για τα ζητήματα που βάζει κεντρικά το Προεδρείο ή το ΔΣ της ΟΓΕ. Μετά πρέπει να γίνεται σε συνεδρίαση του ΔΣ του συλλόγου ή της ομάδας επεξεργασία των υλικών και των κατευθύνσεων δράσης, προσαρμόζοντάς τα σε τοπικό επίπεδο.

Οι περιφερειακές συσκέψεις των συλλόγων και των ομάδων θα πρέπει να γίνουν πιο συχνές, ιδιαίτερα στην επαρχία, όπως και μεγαλύτερη η βοήθεια των συλλόγων από τα μέλη της Διοίκησης της ΟΓΕ, πρέπει να γίνει πρώτης προτεραιότητας θέμα.

Να υπάρχει ετοιμότητα, άμεση αντίδραση όταν αιφνιδιαστικά γίνεται κάτι, είτε από τους κυβερνώντες, είτε σε τοπικό επίπεδο, με όλα τα γνωστά μέσα: ανακοίνωση στα τοπικά ΜΜΕ, πικετοφορία, επικοινωνία με τις άλλες συσπειρώσεις της κοινωνικής συμμαχίας, με άλλους μαζικούς τοπικούς φορείς, συμμετοχή σε κεντρικές ή τοπικές κινητοποιήσεις.

– Ο σύλλογος ή η ομάδα είναι όλα τα γραμμένα μέλη του, όλες οι γυναίκες που δραστηριοποιούνται γύρω απ’ αυτόν. Αυτές οι γυναίκες είναι αναγκαίο να ενημερώνονται μετά από κάθε Παναττική και Περιφερειακή συνάντηση και να παίρνουν ενεργό μέρος όχι μόνο μετά τις αποφάσεις αλλά και στη διαμόρφωσή τους. Η ενεργοποίηση όλων των μελών, και με τη δημιουργία επιτροπών ή ομάδων δουλειάς δίπλα στο ΔΣ θα βοηθήσει στην ενεργοποίηση περισσότερων γυναικών στην εκπαίδευσή τους στην οργάνωση μιας δράσης, μιας εκδήλωσης κλπ. Όσες περισσότερες γυναίκες δουλεύουν γύρω από το σύλλογο – ομάδα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η βοήθεια στη διάδοση των θέσεών μας. Θα μας ανοίξουν μεγαλύτερους δρόμους προς τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας, τελικά θα δυναμώσουν περισσότερο οι λαϊκές επιτροπές της κάθε γειτονιάς και συνοικίας.

– Σήμερα ο σύλλογος χρειάζεται πιο δραστήρια και πιο ενημερωμένα μέλη και στελέχη.

Οι λαϊκές δυνάμεις είναι αστείρευτες. Πρέπει να ανοιχτούμε πλατιά στις γυναίκες, να τις εμπιστευτούμε, να τις βοηθήσουμε με την πείρα που έχουμε αποκτήσει από τους μέχρι σήμερα αγώνες.

Το να αναδείξουμε νέα στελέχη στο κίνημα μας. είναι πρωταρχική προτεραιότητα για την ΟΓΕ, και θέλει επίπονη δουλειά και από τις παλαιότερες, που έχουν σχετική πείρα.

Η δράση μας πρέπει να έχει συνέχεια και συνέπεια και όχι καμπανιακό ή ευκαιριακό χαρακτήρα. Η παρέμβασή μας στους βρεφονηπιακούς σταθμούς συνήθως κάθε Σεπτέμβριο για τα παιδιά που μένουν έξω από αυτούς, ενδεχομένως θα είχε καλύτερα αποτελέσματα αν πχ. είχαμε επιδιώξει πιο πριν να βρούμε τις μανάδες αυτές σε παιδικές χαρές και πάρκα, αν βρίσκαμε τις μανάδες που έχουν τα παιδιά τους μέσα στους παιδικούς σταθμούς με τόσα προβλήματα κτιριακά, υποδομής, τροφής, προσωπικού, αν με υπομονή και επιμονή συναντούσαμε, τις κατά κανόνα συμβασιούχες εργαζόμενες, σε αυτούς.

Το ίδιο ισχύει και για την παρέμβασή μας στα νοσοκομεία, στα Κ.Υ., στα σχολεία, στις εργάτριες, στις υπαλλήλους των γραφείων, στις γυναίκες των μικρομάγαζων, στις γυναίκες των αγροτικών νοικοκυριών στις εμποροϋπαλλήλους και αλλού. Πρώτα στοχοποιούμε και μετά εξειδικεύουμε το περιεχόμενο και τη δράση μας με συνέχεια, με πρόγραμμα και έλεγχο της δουλειάς μας. Όπου δουλέψαμε με αυτό τον τρόπο, είχαμε αποτελέσματα.

Να δημιουργούμε τις προϋποθέσεις, ώστε κάθε φορά να μπαίνουμε με καλύτερους όρους στους χώρους που ιεραρχούμε για να συναντήσουμε εργαζόμενες γυναίκες σε χώρους δουλειάς, σπουδής των νέων γυναικών, στη γειτονιά, στη σύσκεψη στο σπίτι. Καταγραφή των εξορμήσεων και επανάληψη των επαφών μας με τις γυναίκες που συναντήσαμε. Καταγράφουμε διαθέσεις, προτάσεις, προβληματισμούς. Αυτό το «καινούριο» πρέπει να το ψάχνουμε γιατί το χρειάζεται το κίνημά μας. Η αλαζονεία στη συμπεριφορά μας, ότι εμείς τα ξέρουμε όλα και απορρίπτουμε άλλη γνώμη, αποδιώχνει τις γυναίκες και δικαίως.

Μια παλιά δοκιμασμένη και αποδοτική μορφή δουλειάς είναι οι συσκέψεις σε σπίτια, αλλά και στα γραφεία των συλλόγων, όπου υπάρχουν, αρκεί να έχει στόχο και συνέχεια. Μέσα απ’ αυτή τη μορφή δοκιμάζονται και τα στελέχη μας. Προετοιμάζονται για το πώς θα κατευθύνουν τη συζήτηση, αποκτούν πείρα στην επιχειρηματολογία των θέσεών μας. Στη σύσκεψη οι γυναίκες ανοίγονται, μιλούν, βάζουν τους προβληματισμούς τους, προτείνουν. Στη σύσκεψη μας δίνεται η ευκαιρία να ανοίξουμε πολλά ζητήματα, να απαντηθούν ερωτήματα.

Η κεντρική εκδήλωση με ένα θέμα, πρέπει να είναι το κορύφωμα της καθημερινής δουλειάς, της δουλειάς «του μυρμηγκιού» του συλλόγου.

Η επιτυχία μιας εκδήλωσης του συλλόγου είναι πολύ σημαντική για την προς τα έξω εικόνα του συλλόγου. Η κεντρική εκδήλωση, σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί από μόνη της επιτυχία δράσης του συλλόγου και μάλιστα όταν ο αριθμός των συγκεντρωμένων γυναικών είναι πολύ μικρός.

 

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ – ΟΜΑΔΑΣ

Η απογοήτευση ότι οι γυναίκες δεν μας καταλαβαίνουν, δεν θέλουν να συστρατευθούν μαζί μας, θα εξαλειφτεί όταν με υπομονή και επιμονή, με χαρτί και μολύβι, κάνοντας τη δουλειά του μυρμηγκιού, δεν χάνουμε το στόχο μας. Δεν θα πείσουμε όλες τις γυναίκες με τις οποίες ερχόμαστε σε επαφή. Το πόσες θα πείσουμε, όσο εξαρτάται από μας, σχετίζεται με την καλή προετοιμασία στο περιεχόμενο (τι λέμε, πώς το λέμε, όχι περιγραφές αλλά ανάδειξη της αιτίας δημιουργίας του προβλήματος) και τον σχεδιασμό μας, την εμμονή στο στόχο μας.

Οι όποιες παρεμβάσεις μας να ξεφεύγουν από τη στείρα εξόρμηση-μοίρασμα της ανακοίνωσης, μια καταγγελία ή ένα κάλεσμα που πολλές φορές δεν είναι και απόλυτα κατανοητό.

Η κάθε εξόρμηση, η κάθε παρέμβαση να παίρνει τη μορφή ζωντανής συζήτησης και επαφής με τις γυναίκες.

Σημασία έχει πως ξεδιπλώνουμε την κουβέντα μαζί τους.

Δεν θα τις βομβαρδίσουμε με όλα όσα τις πλήττουν, με αυτά που ζουν στο πετσί τους. Θα μπούμε στο κύριο πρόβλημα που τις απασχολεί. Ξέρουμε ότι για όλα τα πιεστικά προβλήματα θεωρούν- γιατί φρόντισαν να τις πείσουν- ότι υπάρχει λύση «εδώ και τώρα» και αυτήν αναζητούν. Πρέπει να πεισθούν οι γυναίκες ότι και θα καταγγείλουμε και θα παλέψουμε για να εμποδίσουμε ή να καθυστερήσουμε να υλοποιηθούν τα αντιλαϊκά μέτρα μόνο όταν βρεθεί η μια δίπλα στην άλλη, η εργαζόμενη με την άνεργη, με τη γυναίκα του μικρομάγαζου που έκλεισε ή κλείνει, με την αγρότισσα, με τη νέα γυναίκα. Η καθεμιά να οργανωθεί, να δράσει στο χώρο δουλειάς με το σωματείο της και όλες μαζί στη γειτονιά, για να αποκρούσουμε τα μέτρα της εξαθλίωσης. Αυτό είναι το άμεσο πρωταρχικό καθήκον μας. Όμως, πρέπει ταυτόχρονα να πεισθούν, ότι ο αγώνας αυτός για να έχει αποτελέσματα πρέπει να βάλει στο στόχαστρό του την παρεμπόδιση της εφαρμογής των μέτρων και ταυτόχρονα την ανατροπή των συμφερόντων και των πολιτικών που τα επιβάλουν.

Στο κίνημά μας εντάσσονται και θα εντάσσονται συνεχώς νέες δυνάμεις με διαφορετικά επίπεδα συνείδησης αλλά και εμπειρίας από αγώνες. Έχουμε ευθύνη, οι δυνάμεις αυτές να μην εγκλωβίζονται σε επιφανειακές αναλύσεις και αποσπασματικούς στόχους πάλης, στις πλατείες με τους αγανακτισμένους και άλλες ανώδυνες για το σύστημα κινήσεις.

Τα σεμινάρια με ειδικές θεματικές πρέπει να επανέλθουν στις Παναττικές και στις Περιφερειακές, όπως και σεμινάρια στις νέες δυνάμεις που μπαίνουν στο κίνημά μας.

Χρειάζεται να αποκαλύπτουμε στις γυναίκες με κάθε μέσο και μορφή πάλης, τις αιτίες και τους υπαίτιους της κρίσης, ποιος ευθύνεται για το χρέος και τελικά ποιος πρέπει να πληρώσει. Φταίει η τρόικα; Φταίνε τα «λαμόγια», έχουμε «κατοχή» στη χώρα μας; Υπάρχει λύση για τα λαϊκά στρώματα, για τις γυναίκες απ’ αυτά μέσα στη λυκοσυμμαχία της ΕΕ;

Να βρούμε τους τρόπους να πείσουμε τις γυναίκες ότι στόχος των αγώνων μας δεν μπορεί να είναι η αναζήτηση της μιας ή της άλλης διαχείρισης του σάπιου συστήματος, αφού ούτε τη Δευτέρα Παρουσία δεν πρόκειται να βρεθεί διαχείριση που θα κάνει τον καπιταλισμό φιλολαϊκότερο, για να λυθούν και τα προβλήματά μας, για να κατακτήσουμε την ισοτιμία μας.

Το σύνθημα «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά» να το αναλύουμε με απλό και κατανοητό τρόπο ώστε να γίνει αποτελεσματικό βόλι στη συνείδηση της εργαζόμενης γυναίκας. Γιατί η οργανωμένη ταξική ανυπακοή είναι η απάντηση στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση, η ΕΕ.

Το ενημερωτικό μας δελτίο είναι πολύτιμο εργαλείο στη δουλειά μας, αν το χρησιμοποιήσουμε σωστά . Συστηματική η διακίνησή του σε γυναίκες μέλη και μη μέλη, στους χώρους δουλειάς που έχουμε επισκεφθεί. Η αναντιστοιχία του τιράζ του περιοδικού με τα μέλη της ΟΓΕ πρέπει να μας απασχολήσει πολύ σοβαρά.

Ο πολιτισμός πρέπει να γίνει εργαλείο στη δουλειά μας, γιατί πιστεύουμε ότι ο αληθινός σκοπός της τέχνης δεν είναι να εφησυχάζει, ούτε είναι θεραπαινίδα της «εθνικής ομοψυχίας» δηλαδή της αταξικής θεώρησης των προβλημάτων, της ακινησίας, της υποταγής και της συγκατάθεσης στην κυρίαρχη πολιτική. Αληθινή τέχνη είναι αυτή που καλλιεργεί στον άνθρωπο τη βαθύτερη συνείδηση της ανθρωπιάς του, της δύναμής του να υποτάξει τη φύση και την κοινωνία στις ανάγκες του, που διαμορφώνει τον άνθρωπο-δημιουργό «της μοίρας του». Υπάρχουν πολλές και μεγάλες δυνατότητες, όπως δείχνουν αρκετοί σύλλογοι της ΟΓΕ, να αξιοποιηθούν οι αστείρευτες λαϊκές δυνάμεις για ερασιτεχνικά θεατρικά, μουσικά χορευτικά, χορωδιακά συγκροτήματα, παρουσιάσεις βιβλίων που θα μπουν στη μάχη για το συνδυασμό της τέχνης με την πολιτική μας δουλειά. Ακόμη το ποιοτικό θέατρο και η κινηματογραφική ταινία, ο ιστορικός περίπατος και τόσα άλλα πρέπει να μπουν στη δουλειά μας δίπλα στη καθημερινή μαχητική μας δράση, ως εργαλείο της ανάτασης της κοινωνικής συνείδησης των γυναικών.«Οι αγώνες είναι τέχνη του λαού και η τέχνη όπλο του».

 

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΑΣ

 

Δεν θα αποδεχτούμε να μείνει λαϊκή οικογένεια που έχει ανέργους και χαμηλοαμειβόμενους, χωρίς ρεύμα, χωρίς φαγητό, χωρίς πλήρη δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη. Να μείνουν παιδιά, ηλικιωμένοι και ασθενείς χωρίς θέρμανση, παιδιά να λιποθυμούν από υποσιτισμό στα σχολεία. Ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της αλληλεγγύης μας διεκδικούμε αιτήματα για φτηνό ρεύμα, για δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και φάρμακα από τα νοσοκομεία και τις υποδομές υγείας, για τα ζητήματα πείνας και εξαθλίωσης, συσσίτια από κρατικές υποδομές και μια σειρά άλλα αιτήματα που έχουμε για την ανακούφιση φτωχών λαϊκών οικογενειών που πλήττονται ιδιαίτερα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης. Εμείς πρέπει να βρεθούμε δίπλα στις φτωχές εργατικές, λαϊκές οικογένειες, τις μονογονεϊκές με ανήλικα παιδιά, τις μοναχικές γυναίκες, χαμηλοσυνταξιούχες, τις μετανάστριες, αυτές που ήδη έχουν αρχίσει να ψάχνουν το ψωμί, το φάρμακο, το κρεβάτι σε νοσοκομείο για αυτές και τα παιδιά τους. Δεν παρέχουμε μόνο βοήθεια αλλά διατυπώνουμε αιτήματα, στόχους πάλης, οργανώνουμε κινητοποιήσεις μαζί με εργατικά σωματεία, τις άλλες συσπειρώσεις της κοινωνικής συμμαχίας για παροχή κρατικών και τοπικών υπηρεσιών και υποδομών βοήθειας. Συμβάλουμε ώστε να οργανωθούν και να συμμετέχουν στα σωματεία τους, να συσπειρωθούν οι γυναίκες μέσα στο λαϊκό κίνημα.

Ταυτόχρονα αποκαλύπτουμε την ευθύνη του καπιταλιστικού συστήματος που μας έφερε σε αυτή τη κατάσταση, αναδεικνύουμε το δρόμο ανατροπής του. Μια τέτοια δράση δίνει κουράγιο και βοηθάει στην κινητοποίηση των γυναικών που υποφέρουν, τους απομακρύνει από την έννοια της ελεημοσύνης, της αποδοχής της φτώχειας, ότι μπορεί με εράνους να λύνονται προβλήματα.

Έτσι εμείς εννοούμε την αλληλεγγύη που καμιά σχέση δεν έχει με την φιλανθρωπία, της εκκλησίας, των Δήμων, των ΜΚΟ και άλλων φορέων. Όλοι αυτοί οι φιλάνθρωποι «βοηθούν» τα θύματα του καπιταλισμού για να τους μάθουν να διαχειρίζονται τη φτώχεια τους, να μη σηκώνουν κεφάλι, να μην αμφισβητούν και τελικά μοιρολατρικά να αποδέχονται την εκμετάλλευση και τη σαπίλα του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Αγαπητές Συναγωνίστριες

Οι γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας μας περιμένουν. Ξέρουμε ότι είναι φοβισμένες, απογοητευμένες, προδομένες από τους πολιτικούς και τους πολιτικάντηδες, μπερδεμένες, μέσα στα αδιέξοδα που τους έχει δημιουργήσει το καπιταλιστικό σύστημα, εγκλωβισμένες μέσα στα καλοστημένα ιδεολογικά και πολιτικά δόκανα που τους έχει στήσει η άρχουσα τάξη.

Οι γυναίκες που υφίστανται την ταξική εκμετάλλευση και τη διπλή καταπίεση από το καπιταλιστικό σύστημα, που συμβάλλουν με τον ιδρώτα τους στην παραγωγή του πλούτου να απαντήσουν άμεσα χωρίς καμιά αναμονή, χωρίς καμιά ανοχή (υπάρχει μεράδι του ιδρώτα τους στα 600 δισεκατομμύρια ευρώ των καταθέσεων των ελλήνων καπιταλιστών στις Ελβετικές τράπεζες, διπλάσιο σχεδόν του κρατικού χρέους το οποίο είναι μόνο ένα μικρό μέρος του κλεμμένου πλούτου).

Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από τα τρομοκρατικά διλήμματα εργοδοτών, κυβέρνησης-κεφαλαίου, στο βαθμό που είμαστε αποφασισμένες να αξιοποιήσουμε τις εξελίξεις προς όφελός μας.

Έχουμε ευθύνη να προετοιμάσουμε το κίνημά μας να αντέχει στις δυσκολίες, να είναι πειθαρχημένο, προσηλωμένο στους στόχους του και ικανό να αντιμετωπίζει όλες τις τρικλοποδιές και την απάτη της κυρίαρχης τάξης. Το δηλητήριο που χύνουν στο κίνημα τα κόμματα της ΕΕ και ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι δύσκολος αντίπαλος, δοκιμασμένος στη χειραγώγηση του λαού, στην αναχαίτιση των αγωνιστικών διαθέσεων, στον αποπροσανατολισμό , με στόχο την εκτόνωσή του.

Σήμερα, μας χρειάζεται όσο ποτέ, ιδεολογική θωράκιση και οργανωτική προετοιμασία για να ανταποκριθούμε στην κλιμάκωση των αγώνων που έχουμε μπροστά μας και στην άνοδο του κινήματος.

Οργάνωση των γυναικών παντού στα σωματεία, στις επιτροπές αγώνα, στις λαϊκές επιτροπές στις γειτονιές. Όλο το λαϊκό δυναμικό στη δράση, μέσα στους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Οι σύλλογοι και οι ομάδες της ΟΓΕ, χρειάζεται να βοηθήσουν σ’ αυτή την κατεύθυνση. Στην πιο πλατιά συστράτευση, στην προσωπική συνεισφορά, στην ενεργοποίηση όλων των δυνάμεων, όλων των εφεδρειών. Και οι εφεδρείες αυτές θα αποδειχτούν ότι είναι μεγάλες, αν θαρρετά απλώσουμε τη δράση μας παντού, μπούμε σε κάθε σπίτι, σε κάθε εργοστάσιο, μαγαζί και γραφείο, σε κάθε σχολή σπουδής.

Στοχευμένη δράση, υπομονή, επιμονή. Καλή λειτουργία των συλλόγων και των ομάδων. Πυρήνες παντού, σε κάθε χωριό σε κάθε γωνιά της χώρας μας.

Για να ανακοπεί και πολύ περισσότερο για να ανατραπεί η αντιλαϊκή θύελλα χρειάζονται αγώνες ανώτεροι από όσους καταφέραμε μέχρι σήμερα, οι οποίοι δεν παύουν να αποτελούν ακριβή παρακαταθήκη.

Δεν θα συμβιβαστούμε με αυτό που αξιώνουν οι μεγαλοβιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες για να συνεχίσουν την κερδοφορία τους: Να καταδικαστούμε εμείς και τα παιδιά μας να δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, 6 μέρες, με μισθούς πείνας 350 ευρώ, ανασφάλιστοι, με σύνταξη – επίδομα στα βαθιά γεράματα, με στοιχειώδεις και υποβαθμισμένες δημόσιες παροχές Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας. Να κλείνουν μικρομάγαζα και μικρές επιχειρήσεις από τη φοροκαταιγίδα και όχι μόνο, γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα από τον μονοπωλιακό ανταγωνισμό. Να βουλιάζει η γυναίκα της υπαίθρου στη φτώχεια και στην εξαθλίωση και να της αυξάνουν κιόλας τις εισφορές στον ΟΓΑ και τις πληρωμές για ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική περίθαλψη.

Η οργανωμένη λαϊκή αντεπίθεση πρέπει να δώσει έμπρακτη απάντηση στο σύνθημα «Καμιά θυσία για την πλουτοκρατία-την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία».

Η διέξοδος βρίσκεται στην οργάνωση και στην ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας για να μπει τέλος στο δρόμο της εξαθλίωσης, για τη ριζική ανατροπή της σημερινής κατάστασης, μέσα από την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Οι γυναίκες, οι νέες της λαϊκής-εργατικής οικογένειας, να πιστέψουν στη δύναμή τους, να μετατρέψουν την αγανάκτησή τους σε δράση.

Μπορούμε να βάλουμε τέλος. Πρέπει τώρα να εμπιστευτούμε την οργανωμένη εργατική – λαϊκή δύναμη και συμμαχία. Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα χωρίς τα δεσμά της ΕΕ, χωρίς το βραχνά του χρέους, καμιά αναγνώριση, καμία πληρωμή του, μονομερή διαγραφή. Τελικά να ζήσουμε χωρίς εκμεταλλευτές και την εξουσία τους, με το λαό να πάρει την οικονομία και την πολιτική στα χέρια του, να γίνει κυρίαρχος στον τόπο μας. Τότε μόνο οι γυναίκες, τα παιδιά τους, όλος ο λαός, θα έχουν εξασφαλισμένη μόνιμη δουλειά με όλα τα εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, Δωρεάν Δημόσια, Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, έμπρακτη αναγνώριση της κοινωνικής αξίας της μητρότητας.

«Η κοινωνική πρόοδος μπορεί να μετρηθεί από την κοινωνική θέση του ωραίου φύλου συμπεριλαμβανομένων των άσχημων γυναικών» όπως είπε ο Καρλ Μαρξ.

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ! ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΑΝΤΙΠΑΛΕΥΟΥΜΕ

ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ ΜΑΣ

 

 

 

ΑΘΗΝΑ 23-11-12                                                                     Για το ΔΣ της ΟΓΕ