Εισήγηση ΟΓΕ – Βρυξέλλες

Το ζήτημα της υγείας και ιδιαίτερα των γυναικών των λαϊκών οικογενειών, αποτελεί διαχρονικά μία από τις βασικές διεκδικήσεις του παγκόσμιου ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος της ΠΔΟΓ

Τα τελευταία  χρόνια έχουμε σταδιακή αύξηση της νοσηρότητας και επιδείνωση της υγείας των λαϊκών στρωμάτων, λόγω της επιδείνωσης των συνθηκών διαβίωσης και εργασίας, αλλά και των βαθιών ανατροπών στο δημόσιο σύστημα υγείας – πρόνοιας. Η κατάσταση αυτή σε συνάρτηση με το γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν πρόσθετες και εξειδικευμένες ανάγκες υγείας-πρόνοιας, οι οποίες προκύπτουν από τον βιολογικό και κοινωνικό ρόλο της μητρότητας, αλλά και από την ανισότιμη θέση τους στην κοινωνία, η οποία εκτός των άλλων επιβαρύνει και την υγεία τους, μας οδήγησε στην απόφαση να διοργανώσουμε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο καμπάνια για την ΠΦΥ με κορύφωση την σημερινή μας ημερίδα.

Στόχος της καμπάνιας είναι κύρια να αναδείξουμε τις αιτίες αυτής της κατάστασης. Να δείξουμε τους υπαίτιους και να οργανώσουμε τη δική μας αντεπίθεση πάνω σε γερές βάσεις.

 

Ολες οι χώρες κράτη-μέλη της ΕΕ, όπως και η Ελλάδα, υλοποιούν και εξειδικεύουν τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την υγεία. Η στρατηγική της ΕΕ εντάσσεται και υπηρετεί τις γενικότερες πολιτικές κατευθύνσεις για ενίσχυση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων. Ο τομέας της Υγείας αναδεικνύεται ως ένας από τους βασικούς κλάδους που μπορούν να επενδυθούν τα λιμνάζοντα συσσωρευμένα κεφάλαια, να αποδώσουν νέα κέρδη, και να συμβάλλουν στην ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Όταν η στρατηγική της ΕΕ «Υγεία 2014 – 2020» κάνει λόγο για «βιώσιμα συστήματα Υγείας» αυτό μεταφράζεται σε μείωση των κρατικών δαπανών που αφορούν υπηρεσίες υγείας που παρέχονται από το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία δωρεάν και αυξάνεται το μέρος εκείνο που παρέχεται σε ανταποδοτική βάση και απ ευθείας πληρωμές από τους ασφαλισμένους και τους ασθενείς.

Ο ελληνικός κρατικός προϋπολογισμός του 2015 προβλέπει χρηματοδότηση για τα νοσοκομεία μειωμένη κατά 22,9% ενώ για τον ΕΟΠΥΥ μειωμένη κατά 17% σε σχέση με το 2014 που είχε αντίστοιχες μειώσεις της τάξης του 30%!!! Στοιχεία για λοιπές χώρες ΕΕ ……………………..

Όταν γίνεται λόγος από την ΕΕ και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για «εξορθολογισμό των δαπανών» αυτό που πραγματικά προωθείται είναι ότι η ανάπτυξη των υπηρεσιών υγείας και η στελέχωση θα καθορίζεται από το πόσο «κοστίζει» στο κράτος και όχι από το αν καλύπτει τις λαϊκές ανάγκες.

 

Στον τομέα της πρόληψης τα μέτρα που προτείνονται κινούνται στην κατεύθυνση των ελάχιστων αποσπασματικών και όσο το δυνατό μικρότερου κόστους για το κράτος υπηρεσιών. Η πρόληψη σύμφωνα με τη στρατηγική της ΕΕ αποτελεί ατομική ευθύνη περιορίζοντας την κρατική πολιτική σε μέτρα όπως η διεξαγωγή εκστρατειών ενημέρωσης, παροχή συμβουλών για την προώθηση υγιεινότερου τρόπου ζωής κλπ.

Τα λόγια του Ελληνα Υπουργού Υγείας δίνουν το στίγμα της πολιτικής τους στην ιατρική πρόληψη: «τον καιρό της κρίσης δεν υπάρχουν χρήματα για τους υγιείς»

Η πολιτική αυτή αντανακλά τη λογική του «κόστους – οφέλους» που αποτελεί πυρήνα συνολικά της ευρωενωσιακής  πολιτικής. Αντιμετωπίζει τους εργαζόμενους και τις ανάγκες τους ως «κόστος» που πρέπει συνεχώς να μειώνεται, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας.

Η ΕΕ σαν διακρατική ένωση του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις των κρατών – μελών, σαν λυκοσυμμαχία αντιμετωπίζουν την Υγεία και Πρόνοια όχι σαν κοινωνικό δικαίωμα αλλά σαν εμπόρευμα, που πουλώντας το, βγάζεις κέρδος.

Τα μέτρα που προωθούν έχουν στόχο αφ’ ενός μεν να πληρώνουν για παροχές δήθεν δωρεάν υγείας όλο και περισσότερο οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες και αφ’ ετέρου να διαχειριστούν τις πιο ακραίες συνέπειες αυτής της πολιτικής με υποτυπώδεις και ανεπαρκέστατες υπηρεσίες υγείας μέσα από ένα δίκτυο κρατικών και μη κρατικών δομών (ΜΚΟ, εθελοντές. Εκκλησία) με τη στήριξη της ΕΕ, Κυβέρνησης, επιχειρηματιών κλπ.

Η εξασφάλιση της θεραπείας από κεί και πέρα αποτελεί ατομική υπόθεση του κάθε ασθενή. Ετσι λειτουργούν η σωρεία των κοινωνικών ιατρείων, φαρμακείων και άλλων δομών που λειτουργούν στα πλαίσια των Δήμων. Αυτή την πολιτική ουσιαστικά στηρίζουν και οι σοσιαλδημοκρατικές και οι λεγόμενες αριστερές δυνάμεις της ΕΕ, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Υποστηρίζουν «τη συνεταιριστική ή συνεργατική αλληλεγγύη»στα πλαίσια του «τρίτου τομέα της οικονομίας», του, κατά την άποψή τους, «μη κερδοσκοπικού». Στην πραγματικότητα όλες αυτές οι υπηρεσίες λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με βάσει το κέρδος. Όμως οι πολιτικές αυτές δυνάμεις  υποστηρίζουν ότι αφού το κέρδος δεν είναι σε μεγάλο ποσοστό αυτές οι επιχειρήσεις δεν κερδοσκοπούν αλλά μόνο κερδίζουν γι αυτό και τις ονομάζουν «κοινωνικές επιχειρήσεις».

Αξιοποιείται ο «εθελοντισμός», δηλαδή η τσάμπα εργασία – χωρίς δικαιώματα, προκειμένου να μη στοιχίζει στο κράτος η παροχή των ελάχιστων κοινωνικών υπηρεσιών για εξαθλιωμένους. Ταυτόχρονα πλασάρονται ως «νέου τύπου επιχειρήσεις» κοινωνικού περιεχομένου. Στόχος τους είναι να επιτευχθεί η συμφιλίωση του λαού με τη φτώχεια, με φτηνές υπηρεσίες,  να «λειαίνονται οι οξείες γωνίες» των ακραίων κοινωνικών προβλημάτων, να εμφανίζουν το δήθεν «ανθρώπινο» πρόσωπο του καπιταλισμού, να λειτουργούν σαν «βαλβίδες» εκτόνωσης και αποτροπής του λαού, των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων, από την πάλη ενάντια στις πραγματικές αιτίες και στους πραγματικούς υπαίτιους αυτής της πολιτικής στην υγεία, στη πρόνοια, παντού.

Από την άλλη εμάς εργαζόμενες και άνεργες, μας θέλουν απογοητευμένες, χωρίς πίστη στη δύναμή μας, εύκολα θύματα της προπαγάνδας του «δε γίνεται τίποτα», απροστάτευτες και ανέτοιμες απέναντι στην επίθεση που δεχόμαστε σε όλα τα μέτωπα.

Θέλουν οι φιλοδοξίες για μας και τα παιδιά μας να φτάνουν το πολύ – πολύ μέχρι  την εξέταση σε ένα κοινωνικό ιατρείο, όταν γύρω μας το κεφάλαιο στήνει πάρτι, με ένταση της εκμετάλλευσης και συσσώρευση κερδών, ακόμα και στην περίοδο της κρίσης. Δε πάει άλλο η κατάσταση που βιώνει η λαϊκή οικογένεια απαιτεί, εδώ και τώρα, άμεσα μέτρα ανακούφισης, μια σειρά από αιτήματα που αφορούν την ίδια την ανάγκη να μπορούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς. Δε συμβιβαζόμαστε με τα ψίχουλα που μας δίνουν ή που υπόσχονται ότι θα μας δώσουν. Κι ένα από αυτά που απαιτούμε είναι και  δημόσια- δωρεάν υγεία και πρόνοια για όλους.

 

Η σημερινή κατάσταση και η δραματική επιδείνωση στο τομέα της υγείας και της πρόληψης δεν συνδέονται με «νεοφιλελεύθερες» επιλογές των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αλλά με τη στρατηγική επιλογή της ΕΕ, γι αυτό και εφαρμόζονται  από όλες τις κυβερνήσεις όλων των «αποχρώσεων» στην ΕΕ, Βορρά και Νότου και ανεξάρτητα από μνημόνια, ελλείμματα και χρέη, πολύ πριν την εμφάνιση της καπιταλιστικής κρίσης, με κριτήριο τη μείωση του μη «μισθολογικού κόστους» που συνδέεται άμεσα με τον τομέα της υγείας.

Και φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες μιλάνε για «Δωρεάν Υγεία», αλλά ποιο περιεχόμενο δίνουν ; Κανείς τους δεν υποστηρίζει την κατάργηση των εισφορών στο κλάδο της υγείας, την πλήρη χρηματοδότηση από το κρατικό προϋπολογισμό, χωρίς επιβάρυνση των λαϊκών οικογενειών, χωρίς οποιαδήποτε πληρωμή ή συμμετοχή σε εξετάσεις, φάρμακα, νοσήλεια κλπ. Το «δωρεάν» το προσδιορίζουν μόνο γι’ αυτούς που είναι στο όριο της φτώχειας και κάτω από αυτήν. Κανείς τους δεν μιλάει για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.

Όλα τα  κείμενα της ΕΕ αλλά και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου μιλάνε για «πρόσβαση» στις υπηρεσίες υγείας, αλλά κρύβουν επιμελώς αν αυτές οι υπηρεσίες θα είναι δωρεάν ή θα πρέπει να πληρώνονται. Γι αυτούς αρκεί να υπάρχουν. Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα δεν πρέπει να κάνει βήμα πίσω από το να διεκδικεί αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν ΠΦΥ με πλήρη και αποκλειστική χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, κατάργηση των εισφορών στον κλάδο υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, κατάργηση όλων των πληρωμών που έχουν επιβληθεί στην υγεία, την πρόνοια, το φάρμακο.

Στο βωμό της ανταγωνιστικότητας εξάλλου θυσιάζεται η μητρότητα με την περικοπή επιδομάτων όπως του τοκετού στην Ελλάδα και την προτροπή να γεννάμε στο σπίτι με ότι αυτό συνεπάγεται προκειμένου να μας δοθεί πράγμα που εξυπηρετεί και τις ελλείψεις και τη συρρίκνωση των δημόσιων νοσοκομείων.

Στο βωμό της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων λανσάρεται από μεγάλες πολυεθνικές και η κρυοσυντήρηση των ωαρίων των εργαζομένων που έσπευσε να διαδώσει εν είδη στατιστικής η Γενική Γραμματέας Ισότητας της Ελλάδας ενισχύοντας τις πρακτικές των επιχειρήσεων να απαιτούν να γίνεται μια γυναίκα εργαζόμενη μητέρα μόνο στο χρόνο και με τον τρόπο που επιτάσσουν οι εκάστοτε κανόνες της κερδοφορίας και των ανταγωνισμών των μονοπωλίων και των πολυεθνικών.

Το γεγονός ότι στη Σοβιετική Ενωση τον προηγούμενο αιώνα οι υπηρεσίες πρόληψης και ΠΦΥ ήταν μέσα στα εργοστάσια, στις σχολές, στις γειτονιές, ακόμα και στα χωριά στα πιο απομακρυσμένα καθολικές και δωρεάν, εξειδικευμένες στις ανάγκες της γυναίκας, της μάνας, του παιδιού, των Αμέα, ενώ στην Ευρώπη της καπιταλιστικής ανάπτυξης ένα αιώνα μετά, το 2015,  είναι εκατομμύρια οι ανασφάλιστοι δείχνει τη διαφορά.

Δείχνει τι σημαίνει ανάπτυξη με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία και τι σημαίνει ανάπτυξη με κριτήριο την ευημερία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, των μονοπωλίων.

Η ΠΔΟΓ  αντιπαλεύει την αντιλαϊκή πολιτική ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών μελών της  για την Υγεία, την πολιτική των ελάχιστων παροχών και δικαιωμάτων. Οι υπηρεσίες Υγείας πρέπει να αποτελούν κατοχυρωμένο λαϊκό δικαίωμα που θα παρέχονται σε όλους δωρεάν και όχι εμπόρευμα ή φιλανθρωπία.

 

 

ΠΦΥ

 

Η ΠΦΥ  έχει βαρύνουσα σημασία για την υγεία των λαϊκών στρωμάτων και ιδιαίτερα των γυναικών.

Η μεγάλη σημασία της ΠΦΥ για την ατομική αλλά και δημόσια υγεία, οφείλεται στο ότι πρέπει να καλύπτει μια μεγάλη γκάμα υπηρεσιών πρόληψης και προαγωγής της υγείας, που αφορούν όλους τους ανθρώπους και τους υγιείς, σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, αλλά και τις σύγχρονες μεθόδους θεραπείας και αποκατάστασης, για όσους πάσχουν.

 

H πρόληψη είναι δύο ειδών. Η πρωτογενής,  η οποία έχει σκοπό την εξάλειψη των αιτιών της αρρώστιας και η δευτερογενής που σκοπεύει  στην πρώιμη διάγνωση. Η πρωτογενής συνδέεται με παρεμβάσεις  κύρια  μέσα στην κοινωνία, στον τρόπο διαβίωσης του ανθρώπου, πχ στις συνθήκες εργασίας, στις συνθήκες στα σχολεία, στο περιβάλλον, στην ποιότητα του νερού, των τροφών.  Η φτώχεια,  η ανεργία, τα εξαντλητικά ωράρια στη δουλειά,  το άγχος, η ανασφάλεια, είναι νοσογόνοι παράγοντες. Στην πρωτογενή πρόληψη  υπάγονται και  τροποποιήσεις διαφόρων ενδογενών παραγόντων πχ ορμονών που σχετίζονται με την ομαλή ανάπτυξη του οργανισμού και οι εμβολιασμοί.

Η  δευτερογενής έχει στόχο την πρώιμη διάγνωση  διαφόρων παθήσεων, καρδιολογικών , μεταβολικών, καρκίνων  κλπ  Η πρώιμη διάγνωση οδηγεί σε  πιο αποτελεσματική θεραπεία έως  την πλήρη ίαση.

Η πρόληψη δεν είναι μπορεί να προσωπική υπόθεση  του κάθε ανθρώπου.  Η πρωτογενής συνδέεται άμεσα με τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας, η δε  δευτερογενής  σχετίζεται ιδιαίτερα  με το σύστημα υγείας, τους στόχους , την ποιότητα και επάρκεια των υπηρεσιών του. Είναι ευθύνη του κράτους.  Η προσωπική ευθύνη του καθενός και της  καθεμιάς  βρίσκεται στο πόσο συμμετέχει συλλογικά στους αγώνες  για τη διαμόρφωση αυτών των κοινωνικών συνθηκών.

Ιδιαιτέρα για τις γυναίκες η πρωτογενής κύρια πρόληψη  πρέπει να αρχίζει από τη γέννηση της γυναίκας. Από το θηλασμό. Έχει πλέον αποδειχθεί  με  μελέτες,  ότι ο θηλασμός, εκτός των άλλων,  αποτελεί μέτρο πρόληψης  για πολλές αρρώστιες για  τη μάνα και για το παιδί.

Μετά, ένα  κοριτσάκι που αρχίζει να μεγαλώνει μέσα στη φτώχια, στο κρύο, στην ανασφάλεια των γονιών του, με κακή διατροφή ανεπαρκή αλλά και κακής ποιότητας, που δεν θα κάνει όλα τα αναγκαία εμβόλια, θα έχει κακή σωματική και βιολογική ανάπτυξη, εύκολες λοιμώξεις, ψυχική ανισορροπία, που επιδρούν και στην γενετήσια ικανότητα. των γυναικών.

Στη σχολική ηλικία, η υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου, η λειτουργία σχολιατρικής  υπηρεσίας, η αγωγή υγείας, η σεξουαλική αγωγή , αλλά και  γενικότερα το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, και η στάση του εκπαιδευτικού συμμετέχουν στην ψυχοσωματική ολοκλήρωση των παιδιών, στην προσωπικότητα και  τη στάση ζωής τους,   που συνδέονται άμεσα και  με την υγεία τους.

Οι παιδίατροι πρέπει να έχουν  προσανατολισμό και για τη σωστή ανάπτυξη  των παιδιών ανάλογα με το φύλο τους. Κλινικές αλλά και εργαστηριακές εξετάσεις  πχ για το θυρεοειδή μπορεί να εντοπίσουν προβλήματα η ανωμαλίες. Η πρώιμη διάγνωση και εδώ είναι καθοριστική.

Από την  ηλικία των 12 ετών πρέπει να αρχίζει σε όλα τα κορίτσια το εμβόλιο κατά του καρκίνου της μήτρας.

Στην εφηβική ηλικία και με  την είσοδο στη γενετήσια περίοδο, γύρω στα 14  αυξάνονται οι εξειδικευμένες ανάγκες και υπηρεσίες  για την κοπέλα, η σεξουαλική αγωγή και με τη συμβουλή γυναικολόγου, μέσα από το κέντρο οικογενειακού προγραμματισμού, η αντισύλληψη.

Η δευτερογενής πρόληψη περιλαμβάνει μια σειρά εξετάσεις που πρέπει να γίνονται αδιάλειπτα και  οργανωμένα, όπως ΠΑΠ, μαστογραφίες κλπ.

Η δευτερογενής πρόληψη  στην ιατρική βιβλιογραφία λέγεται και  προληπτικός πληθυσμιακός έλεγχος, ακριβώς γιατί δεν είναι προσωπική υπόθεση.  Δεν είναι μόνο η άγνοια, η αμέλεια αλλά  κυρίως οι οικονομικές δυσκολίες,  που σήμερα  καθιστούν έως και απαγορευτική την πρόληψη για τις περισσότερες γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων,. Η πρόληψη είναι κοινωνική ανάγκη, είναι θέμα προσωπικής και δημόσιας υγείας, γι’ αυτό πρέπει να είναι  ευθύνη του κράτους.

 

Ποια είναι η κατάσταση στη χώρα μας.

Το δημόσιο σύστημα υγείας είναι ανεπαρκές, υποβαθμισμένο και εμπορευματοποιημένο. Ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας επικρατεί. Εκτός αυτού δεν υπάρχει ιδιαίτερος προσανατολισμός, από το κράτος στα προβλήματα υγείας των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται περισσότερο.

Οι υποδομές,  το προσωπικό,  η χρηματοδότηση  δεν επαρκούν να καλύψουν ούτε στοιχειωδώς τις ανάγκες των γυναικών. Χωρίς να έχουμε επίσημα στοιχεία, η εμπειρία που έρχεται μέσα από το κίνημα και την επαφή μας με τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων  δείχνει ότι ένα μεγάλο ποσοστό δεν μπορεί να καλύψει ούτε στοιχειωδώς τις ανάγκες πρόληψης. Οι συνέπειες  από τις τελευταίες  περικοπές δεν έχουν ακόμα εμφανιστεί.

Η ευθύνη έχει μεταφερθεί στις ΜΚΟ, στα δημοτικά ιατρεία και σε  άλλες φιλανθρωπικού τύπου οργανώσεις που παρέχουν περιορισμένες και  υποβαθμισμένες  υπηρεσίες, η σε οργανώσεις επιστημονικών φορέων που με καμπανιακές   και αποσπασματικές  εξορμήσεις προσπαθούν να καλύψουν τα τεράστια κενά..

Η δική μας πρόταση ξεκινάει από την αρχή ότι η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό δικαίωμα του κάθε ανθρώπου και υποχρέωση του κράτους να την παρέχει δωρεάν και ισότιμα σε όλους μέσα από ένα ενιαίο, αποκλειστικά  δημόσιο σύστημα υγείας. 

Μέσα σε αυτό το σύστημα, βασική υποδομή της  Δημόσιας  Ενιαίας ΠΦΥ πρέπει να είναι  το ΚΥ, το οποίο αποτελείται από την κεντρική μονάδα , τα  αποκεντρωμένα παραρτήματά του σε όλες τις συνοικίες, τις ειδικές μονάδες και κινητή μονάδα. Να έχει πρόσβαση σε όλους τους χώρους του κοινωνικού ιστού, στο σπίτι, στη γειτονιά, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς για τον εμβολιασμό των κατοίκων της περιοχής του. Έχει την ευθύνη για τον έλεγχο της ποιότητας του νερού, του περιβάλλοντος, για όλους τους νοσογόνους παράγοντες στην περιοχή του.

Όλες αυτές οι δομές και υπηρεσίες πρέπει να δημιουργηθούν  και να λειτουργούν σε όλη τη χώρα με Κεντρικό Σχεδιασμό  που βασίζεται σε χωροταξικά, πληθυσμιακά , επιδημιολογικά και άλλα κριτήρια,  με στόχο την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών του πληθυσμού και όχι τον ανταγωνισμό και τη λογική του κόστους οφέλους. Το  ΚΥ πρέπει να συγκεντρώνει  όλες τις σύγχρονες υποδομές και το αναγκαίο προσωπικό  για να μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό του, μαζί  και τις ιδιαίτερες ανάγκες  των γυναικών

 

Διεκδικούμε ότι μας ανήκει , όχι μόνο την πρόληψη αλλά και την αναβάθμιση της υγείας, όλα όσα μπορεί να προσφέρει σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία για τη βελτίωση της ζωής όλων των ανθρώπων αλλά και  των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων,  αυτών που ο μόχθος και η εκμετάλλευση τους φθείρει την ζωή και την υγεία.

Διεκδικούμε:

 

-Δωρεάν όλες οι προληπτικές εξετάσεις σε όλες τις γυναίκες και στα παιδιά για το σχολείο και τις αθλητικές δραστηριότητες, όλος ο προγεννητικός έλεγχος για τις έγκυες και όλη η διαδικασία της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (εξετάσεις, φάρμακα, επεμβάσεις).

-Πλήρεις και δωρεάν οδοντιατρικές υπηρεσίες πρόληψης και θεραπείας.

-Αμεση λήψη μέτρων υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις παιδικές χαρές, στους χώρους άθλησης κλπ., από γιατρούς εργασίας και τεχνικούς ασφάλειας που θα ανήκουν σε κρατικό σώμα και όχι σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

-Λειτουργία δημόσιων-δωρεάν υπηρεσιών νοσηλείας στο σπίτι.

-Πρόσληψη προσωπικού όλων των ειδικοτήτων με πλήρη, μόνιμη και αποκλειστική απασχόληση.

 

Διεκδικούμε όλα αυτά γιατί για όλα αυτά υπάρχουν δυνατότητες να μας παρέχονται σύμφωνα με την ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, του πλούτου που εμείς οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι παράγουμε.

 

Με τη σημερινή ημερίδα κάνουμε ακόμα πιο σαφές ότι δεν θα ανεχτούμε και δεν θα συμβιβαστούμε με ένα τέτοιο παρόν και μέλλον, που σχεδιάζουν και οργανώνουν για μας και τις οικογένειες μας. Με τη σημερινή μας ημερίδα στέλνουμε ένα μήνυμα σε όσες και όσους δεν αποφάσισαν ακόμα να σηκώσουν κεφάλι, να καθήσουν και να σκεφτούν: Πώς, ποιοι και με πόσους τρόπους πασχίζουν να μας κρατήσουν  ακίνητες, αμίλητες, συμβιβασμένες……. Να τους ακυρώσουμε  τα σχέδια.

 

Δεν υπάρχουν σωτήρες. Μόνες μας  πρέπει να αποφασίσουμε να  σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι, να συνειδητοποιήσουμε ότι για να σωθούμε πρέπει να ενώσουμε τη φωνή και τη γροθιά μας, με τους άντρες και τα παιδιά μας, με όλες τις λαϊκές οικογένειες. Πρέπει να δυναμώσουμε τον κοινό μας αντιμονοπωλιακό αγώνα με το ταξικό εργατικό κίνημα, τους αυταπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία  για κατάργηση κάθε πληρωμής και επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία – Πρόνοια – Φάρμακο, γιατί έτσι θα εξασφαλιστούν σύγχρονες και υψηλού επιπέδου, καθολικές και δωρεάν υπηρεσίες υγείας για όλο το λαό, και ιδιαίτερα για τις γυναίκες και τα παιδιά που έχουν περισσότερες ανάγκες.

 

Βάζουμε ακόμα πιο ψηλά τον πήχυ του αγώνα για αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Υγεία αφού αυτός ο αγώνας είναι αγώνας για τη ζωή.

 

Ανυποχώρητα συνεχίζουμε.